Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012


ΤΕΛΕΣΗ ΑΓΙΑΣΜΟΥ  ΣΤΟ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΜΕ ΤΗΝ  ΕΝΑΡΞΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ

 ΚΑΙ ΕΝΟΡΙΑΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 2012 – 2013


      Στο Κουκουνάρειο Πνευματικό Κέντρο  της ενορίας μας, την Κυριακή το πρωϊ 30 Σεπτεμβρίου 2012 μετά το πέρας της Ιεράς Θείας Λειτουργίας, ετελέσθη αγιασμός  επί τη ενάρξη των μαθημάτων 2012 – 2013, από τον εφημέριο του Ιερού μας Ναού π. Βασίλειο Φιλιππάκη. 












Πολλοί μαθηταί, καθηγηταί και γονείς  προσήλθαν στην τέλεση του αγιασμού για να συμμετάσχουν στην έναρξη  των μαθημάτων που θα διδάσκονται αφιλοκερδώς  στο Κουκουνάρειο Πνευματικό Κέντρο  Λατομιτίσσης.  


Ο εφημέριος του Ναού π. Βασίλειος Φιλιππάκης, ο οποίος  εμφανώς συγκινημένος  αυτή την ημέρα, μιας και είναι ο δημιουργός και άγρυπνος φρουρός στην όλη διοργάνωση, - μας άνοιξε την καρδιά του,- στην ομιλία του μετά το πέρας του Αγιασμού.  Αρχισε με τις ευχές  και τις ευλογίες  που έχει η ενορία μας από τον Μητροπολίτη μας κ. ΜΑΡΚΟ,  και συνέχισε  απευθυνόμενος σε όλους  με  τα εξής λόγια: Εύχομαι καλή πρόοδο και δύναμη τόσο στους μαθητάς όσο και στους γονείς,  ευχαρίστησε τους συνεργάτες του, ονομάζοντάς τους στρατιώτες ανιδιοτελείς που θα αφιερώσουν κάποιο χρόνο  για να διδάξουν τα μαθήματα αφιλοκερδώς στο Κουκουνάρειο. Συγκινημένος είπε ότι βλέπει στα μάτια του κόσμου  με την προσέλευση όλων ότι θέλουν  να μάθουν και να διδάξουν αφού δίπλα του έχει καλούς ανθρώπους. Κανένας  καθηγητής   δεν του αρνήθηκε   την πρόσκληση για να διδάξει. Εχει  22 συνεργάτες και  όπως είπε εμείς εδώ ρίξαμε  τον σπόρο και περιμένομε τον Ιούνιο να τον θερίσομε. 

Καταλήγοντας τόνισε ότι, εδώ ο χώρος   που θα  προσέρχεσθε  καθημερινά   δεν θα πληρώνει    κανένας  τίποτα.   Όμως   θα   πρέπει    οι γονείς  να έχουν άμεση   επικοινωνία   με τους   καθηγητές  να  μαθαίνουν πως   πηγαίνουν οι επιδόσεις   των παιδιών τους. Επίσης   ζήτησε  να  διατηρούν τους  χώρους   καθαρούς όπως   διατηρούμε   καθαρά  τα σπίτια μας.  Η επικοινωνία με τους καθηγητάς   είναι   απαραίτητη και επιβάλλεται από όλους τους γονείς.
Τέλος αναφέρθηκε  στο νέο μάθημα που έκανε την εμφάνισή του το οποίο σίγουρα ενδιαφέρει πολλούς, διότι  όλοι μας έχομε κάποια προβλήματα στην οικογένειά μας. Ονομάζεται Ομάδα Συμβουλευτικής Γονέων και θα διδάσκεται από την Ψυχολόγο κ. Ιωάννα  Γρηγοροπούλου.  Πρώτα όμως   θα απευθυνθούμε στην  Παναγία μας και στον Τριαδικό Θεό και μετά θα επισκεφθούμε τους ειδικούς  για να βοηθηθούμε  κάπως.
Σε όλους στο τέλος μοίρασε  το Πρόγραμμα των μαθημάτων που θα διδάσκονται  καθημερινά το οποίο δημοσιεύομαι παρακάτω.





Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Ἀριθμός  52
Κυριακή 23ῃ  Σεπτεμβρίου 2012 – Α΄ΛΟΥΚΑ
(Λουκ. ε΄ 1 – 11)
«Χαλάσατε τά δίκτυα ὑμῶν πρός ἄγραν...»(Λουκ. ε΄, 4).
Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ ἀρχηγός τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου καί βασιλιάς τοῦ κόσμου εἶναι καί ἀρχηγός τῆς ἐργαζομένης τάξεως τῶν ἀνθρώπων. Ἀφ’ ὅτου ὡς ξυλουργός τῆς Ναζαρέτ ἐξηγίασε, τούς ἰδρῶτες τῆς χειρωνακτικῆς ἐργασίας καί, ὡς Διδάσκαλος τῆς ὡραιοτέρας διδασκαλίας καί θεραπευτής καί θαυματουργός, ἔδωκε νέαν πνοή στά ἀνώτερα ἐπαγγέλματα, ἡ ἐργασία καί οἱ ἐργαζόμενοι βρῆκαν τόν πολυτιμότερό τους συμπαραστάτη. Νόμος βασικός καί πρωταρχικῆς σημασίας διά τόν ἄνθρωπον τῆς παραδεισιακῆς ἐποχῆς ἡ ἐργασία, μετεβλήθη καί αὐτή ὕστερα ἀπό τήν ἁμαρτία, ἀπό εὐλογία σέ κατάρα, πού ἐγέμιζε τήν ψυχήν τοῦ ἐργαζομένου μέ ἀπογοητεύσεις, κοντά εἰς τούς κόπους, τούς ἱδρῶτες καί τίς ταλαιπωρίες τοῦ σώματος.
Ὁ Πέτρος καί οἱ συνάδελφοί του «δι’ὅλης τῆς νυκτός κοπιάσαντες οὐδέν ἔλαβον». Ἡ ἐργασία τους μέσα στό σκοτάδι τῆς νύχτας γεμάτη μόχθο καί ἀγρυπνία ἦταν ἄκαρπη, ἴσως καί ἐπιζήμια. Ἀλλά καί ἐκείνων, πού δέν ἐγνώρισαν ἀκόμη τόν Κύριο, ἤ , καί ἄν Τόν ἐγνώρισαν στόν τομέα τῆς ἐργασίας τους, Τόν ἀγνοοῦν θεληματικά, ἔστω καί ἄν ἡ ἐργασία τους δέν γίνεται πάντοτε στό σκοτάδι τῆς νύχτας, χωρίς φῶς φυσικό ἤ τεχνητό, ἀλλά στῆς ἡμέρας τήν φωτοπλημμύρα, πάντως δέν παύει κατ’οὐσίαν νά εἶναι σκοτεινή, γεμάτη ἀπό τό ψέμμα καί τήν ἀπάτη καί τόν δόλο καί τήν ἀδικία καί τήν ἐκμετάλλευση, χωρισμένη ἀπό τό φῶς, πού λέγεται ἀλήθεια καί νόμος τοῦ Εύαγγελίου. Δέν παύει, ἐπίσης, νά εἶναι γεμάτη ἀπό κόπο καί μόχθο κυρίως ψυχικό, παρ’ ὅλα τά τεχνικά μέσα τῆς σύγχρονης  προόδου, γιατί μέσα σ’ ὅλα τά φῶτα καί τίς μηχανές τοῦ σύγχρονου πολιτισμοῦ ἡ ψυχή τοῦ ἐργαζομένου ἀσφυκτιᾶ καί «ἀγκομαχᾶ» κάτω ἀπό τό βάρος τῆς ἐκμεταλλεύσεως καί μέσα στήν ἔλλειψη τῆς χαρᾶς καί τῆς ὀρέξεως, πού συνοδεύει πάντα τήν ἔντιμη ἐργασία. Παρ’ ὅλες τίς λαμπρές ἐπιτυχίες καί τά ὑλικά ἀγαθά πού συνοδεύει ἡ χωρίς Χριστόν ἐργασία, εἶναι στήν οὐσία της ἄκαρπη, γιατί ἀφοῦ, κατά τή λαϊκή παροιμία, «ἀπό τά καλῶς μαζεμένα, παίρνει ὁ διάβολος τά μισά, ἀπό τά κακῶς, δηλ. μέ ἀδικίες καί ἐκμεταλλεύσεις, παίρνει καί τόν νοικοκύρη». Γι αὐτό ἡ ἐργασία πρέπει νά γίνεται μέσα στό φῶς τῆς εὐαγγελικῆς ἀλήθειας καί ἠθικῆς καί μέ τήν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος γι αὐτόν ἀκριβῶς τόν σκοπό χρησιμοποιεῖ καί τό θαῦμα, ὅπως εἴδαμε στό σημερινόν Εὐαγγελικόν ἀνάγνωσμα. Ἀφοῦ δηλ. ὁ Χριστός ἐδρόσισε τίς ψυχές τῶν κουρασμένων ψαράδων μέ τό νᾶμα τῆς διδασκαλίας του, ἠθέλησε νά γεμίσῃ καί τά πλοῖα τους μέ τήν εὐλογία τῶν δωρεῶν Του. Τά ψάρια, πού ἔπιασαν, ὅταν «ἐχάλασαν τά δίκτυα», κατ’ ἐντολήν Του, ἦσαν τόσο πολλά, ὥστε ἐγέμισαν καί τά δύο πλοῖα μέ κίνδυνο νά βυθισθοῦν. Ἡ ἐργασία τῶν μαθητῶν ἔγινε τώρα πού καί ὁ Ἥλιος τοῦ οὐρανοῦ ἐφώτιζε τά νερά, ἀλλά καί ὁ ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης εὐλογοῦσε τήν ἐργασία. Ἔγινε μέ συνεργάτη καί «ἐργοδηγό» τόν Κύριον. Ἔγινε μέ χαρά καί πεποίθηση στήν προσταγή Του. Καί ἡ ἐπιτυχία ἦταν ἐκπληκτική, γιατί ἡ ἐργασία τους αὐτή ἦταν ἡ εὐλογημένη ἀπό τόν Κύριο. Καί ἄν κάποτε ἡ ἐργασία αὐτή δέν σωρεύῃ πλοῦτο ὑλικῶν ἀγαθῶν, πάντως καί ὁπωσδήποτε θά πλουτίζῃ τόν πιστόν ἐργαζόμενο μέ πνευματικά ἀγαθά, πού συντηροῦν  τήν οἰκογενειακή εὐτυχία καί τήν κοινωνική ἰσορροπία. Ἔχομε πτωχούς ἐργάτες, πού, ἐπειδή εἶναι χριστιανοί ἀγωνιστές, εἶναι εὐτυχέστεροι μερικῶν μεγάλων ἐπιχειρηματιῶν, πού κάποτε «πτωχεύουν καί πεινοῦν», ἐνῷ «οἱ ἐκζητοῦντες τόν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντός ἀγαθοῦ». Γι’αὐτό οἱ ἐργαζόμενοι, ὀργανωμένοι σέ σωματεῖα καί συλλόγους πού ἐξυπηρετοῦν τά συμφέροντά τους, ἄς προσπαθήσουν νά ὀργανωθοῦν καί στό «σωματεῖο» τῆς Ἐκκλησίας. Καί γιά τό ἐπίγειο καί τό  αἰώνιο συμφέρον τους, ἄς ἀναγνωρίσουν Ἀρχηγό τους τόν Ἐργάτη τῆς Ναζαρέτ καί Διδάσκαλο τῆς Ἀληθείας, τόν Κύριον Ἰησοῦν. Τότε θά εἶναι πράγματι εὐτυχισμένοι, μετά τόν εὐλογημένο μόχθο τῆς ἐργασίας τους. Τό εὐχόμεθα.                                     Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Ἀριθμός  51
Κυριακή 16ῃ  Σεπτεμβρίου 2012 –
 ΜΕΤΑ ΤΗΝ  ΥΨΩΣΙΝ
(Μάρκ. η΄, 34 – θ΄, 1)
«Τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; » (Μάρκ. η΄, 37)

Τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος; εἶπε κάποτε ἕνας ὑλιστής. Μή ἐκπλαγῆτε: 7 κομμάτια σαπούνι (ἀπό τό λίπος του), λίγα μολύβια (ἀπό τόν ἄνθρακα), 7 κουτάκια σπίρτα (ἀπό τό φώσφορο), μιά πρόκα (ἀπό τό σίδερο) καί ἕνας κουβᾶς ἀσβέστης (ἀπό τά κόκκαλα)» - αὐτό εἶπε τό Χημεῖο, δηλ. μηδαμινή ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου σάν ὕλη. Γι’αὐτό οἱ ὑλιστές εἶπαν:«ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὅ,τι τρώγει καί γι αὐτό «φάγωμεν καί πίωμεν, αὔριον γάρ ἀποθνήσκομεν». «Τό χῶμα μέσα μας βαραίνει», λέγομε συνήθως. Γι’αὐτό ρίξαμε βαθειά τίς ρίζες μας στό χῶμα τῆς γῆς, πήραμε τά μάτια μας ἀπό τά ἀνώτερα ἰδανικά καί γίναμε «σάρκες», καμπουριάσαμε κάτω ἀπό τό φορτίο τῆς ὑλοφροσύνης καί ἐγίναμεν οἱ εἵλωτες τῆς χρηματολατρείας.
Ὅμως, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ - ὁ Χριστός – μᾶς φώναξε σήμερα μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ἀγάπης Του: «τί ὠφελήσει ἄνθρωπος ἐάν κερδίσῃ τόν κοσμον ὅλον καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ; ἤ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;».
Ταλαίπωροι! Εἶναι ἀλήθεια, πώς εἶσθε πλασμένοι ἀπό χῶμα, πῶς ἔχετε μητέρα τή γῆ. Κρύβετε ὅμως μέσα στό ὀστράκινον σκεῦος σας ἕναν ἀνεκτίμητο θησαυρό: τήν ἀθάνατη ψυχή σας. Αὐτήν ὅλος ὁ κόσμος δέν εἶναι ἱκανός νά τήν ἐξαγοράση. Ἄν τήν χάσετε, μέ τί θά τήν ἀντικαταστήσετε; Δέν εἶσθε μόνον γῆ, ἀλλά καί οὐρανός, ὄχι μόνον ὕλη, ἀλλά καί πνεῦμα καί μάλιστα πνεῦμα Θεοῦ. Ἡ ψυχή σας - ὁ θησαυρός σας – σᾶς ξεχωρίζει ἀπό τά ἄλλα ζῶα, πού ἔχουν ζωή, δέν ἔχουν ὅμως σκέψη, λόγον, δέν ἔχουν γέλιο καί δάκρυ, δέν ἔχουν θρησκεία καί ἠθική, δέν εἶναι ἐλεύθερα, δέν ἔχουν ψυχή, ἀλλ’ ὁδηγοῦνται ἀπό τό ἔνστικτο. Ἔχετε μέσα σας Θεία Πνοή, πού, καί ἄν ἀκόμη εἶσθε μικροί καί ἀσθενικοί, σᾶς ὑψώνει ἐπάνω ἀπό ὅλα τά κτίσματα, ἐπάνω ἀπό ὅλες τίς ἀδυναμίες τῆς φύσεως, ἐπάνω ἀπό τόν θάνατο καί τόν χρόνο, γιά νά ζῆτε κοντά στή δόξα τοῦ Θεοῦ, μέσα στόν ὠκεανό τῆς αἰωνιότητας. Ἔχετε μέσα σας θησαυρό πού γιά νά ἐξαγορασθῇ πρίν δύο χιλιάδες χρόνια, δέν ἔφθασαν οἱ θησαυροί ὅλου τοῦ κόσμου, ἀλλ’ἐχρειάσθηκε τό ἀτίμητον αἷμα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός ἀπέθανε γιά τήν ψυχή σας. Ὑπάρχει, λοιπόν, πολυτιμώτερο ἀπ’αὐτήν; Καί ὅμως ἐσεῖς καθημερινῶς τήν περιφρονεῖτε, πολύ συχνά τήν ξεχνᾶτε καί κάποτε τήν ἁλυσσοδένετε, καί μερικές φορές τήν πουλᾶτε στόν μεγάλο ἐχθρό σας, τόν διάβολο. Οἱ στάχτες τῶν καθημερινῶν παραβάσεών σας τοῦ θεϊκοῦ νόμου, οἱ ἀκαθαρσίες τῶν βρωμερῶν σαρκικῶν πράξεων καί ἐπιθυμιῶν σας τήν σκεπάζουν καί τήν πνίγουν καί οἱ ἁλυσσίδες τῶν παθῶν, ἀφοῦ τῆς σπάσουν τά φτερά τῆς θελήσεως καί τῆς βουβάνουν τή φωνή τῆς συνειδήσεως, τήν παραδίδουν στήν ἐξουσία τοῦ σατανᾶ, γιά νά πεθάνῃ τόν αἰώνιο θάνατο.
Ὅμως, ἀκούσατέ Με, ἐσεῖς ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, τά παιδιά Μου, καί ἰδιαίτερα ἐσεῖς οἱ χριστιανοί οἱ ἀδελφοί Μου καί συγκληρονόμοι Μου. Ἀκοῦστε Με σεῖς ὅλοι οἱ «κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι». Δέν πρέπει νά χάσετε τήν ψυχήν σας – τόν θησαυρό σας. Πρέπει νά τήν κερδίσετε, νά Μοῦ τήν δώσετε καθαρή καί ἐξαγιασμένη – γιατί δέν εἶναι δική σας καί δέν ἔχετε δικαίωμα νά τήν κρατήσετε, οὔτε νά τήν χάσετε. Πρέπει νά κερδίσετε τήν ψυχή σας, γιά νά τήν ξαναβροῦν τά σώματά σας στή Βασιλεία Μου καί νά ξαναζήσουν μαζί της αὐτά τά γήϊνα τώρα, καί ἀφθαρτοποιημένα τότε, σώματά σας, τή δόξα καί τήν εὐτυχία τῆς αἰωνιότητας. Ὑποβληθῆτε στίς θυσίες τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, καλλιεργήσετε τήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητα, ὁμολογήσετε, ὅπου καί ὅπως χρειάζεται, τό Ὄνομά Μου, χρησιμοποιῆτε συχνά τά ἱερά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας Μου, λουσθῆτε στό Αἷμα Μου, τραφῆτε μέ τήν Σάρκα Μου, ἀναπαυθῆτε κάτω  ἀπό την σκιά τοῦ Σταυροῦ Μου καί ἔτσι θά σώσετε, δι’ Ἐμοῦ, τήν ψυχή σας, τόν θησαυρό σας τόν ἀνεκτίμητο καί ἀναντικατάστατο.  ΑΜΗΝ!              Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Ἀριθμός  50
Κυριακή 9ᾳ  Σεπτεμβρίου 2012 – 
ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ
(Ἰωάνν. γ΄13 - 17)

«Οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τόν Υἱόν τοῦ ἀνθρώπου» (Ἰωάνν. γ΄14)
 

Ὁ Χριστός μας, ἀγαπητοί ἀδελφοί, δέν ἔπαυσεν οὔτε μίαν στιγμήν νά τό σκέπτεται. Δέν ἄφησε εὐκαιρία γιά νά τό διακηρύξῃ. Δέν ὑπελόγισε τίποτε προκειμένου νά τό ἐκτελέσῃ. Αὐτό, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀποτελεῖ τόν σκοπόν τῆς ζωῆς Του. Αὐτό Τόν ἔκαμε νά κατέλθῃ ἀπό τά ὕψη τοῦ οὐρανοῦ στά βάθη τῆς ἀνθρώπινης ἀδυναμίας καί ἀθλιότητας. Αὐτό Τοῦ προσέφερεν ἡ  ἀνθρωπότης. Μέ αὐτό δέ καί Ἐκεῖνος ἔσωσε τήν ἀνθρωπότητα. Ἡ ἐπί τοῦ Σταυροῦ ὕψωσις τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ θηριωδέστερη πράξη τῆς ἀνθρώπινης κακίας, παράλληλα ὅμως καί ἡ συγκινητικώτερη ἐκδήλωση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπον. Τό μεγαλύτερο καί φρικτότερο δρᾶμα τῆς ἱστορίας, ἀλλά καί πηγή τῶν ἱερωτέρων συγκινήσεων τοῦ χριστιανοῦ.
Ἡ ἐπί τοῦ Σταυροῦ ὕψωσις τοῦ Χριστοῦ! Μέ ἀπορία καί ἔκπληξη ἄκουσεν ὁ σοφός Νικόδημος νά τήν προλέγῃ ὁ Κύριος. Μέ δάκρυα εὐγνωμοσύνης καί μετάνοιας πρέπει νά τήν ἐνθυμούμεθα καί οἱ χριστιανοί. Μέ δάκρυα εὐγνωμοσύνης, διότι «τόσον πολύ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν Μονογενῆ Του Υἱόν, τόν Χριστόν, παρέδωκεν εἰς τόν σταυρικόν θάνατον, διά νά εὑρίσκουν ὅλοι οἱ πιστοί τήν σωτηρίαν καί νά κερδίζουν τήν αἰωνιότητα», εἶπε σήμερα στό Εὐαγγέλιον ὁ Κύριος.
Μέ δάκρυα εὐγνωμοσύνης, διότι «ἐνῶ ἀκόμη εἴμεθα ἁμαρτωλοί, ὁ Χριστός ἀπέθανε πρός χάριν μας», διότι «εἰς τόν Ἐσταυρωμένον Χριστόν ὑπάρχει ἡ ἀπολύτρωσίς μας» ἀπό τήν φθοράν τοῦ θανάτου, διότι «τά πρόβατα τοῦ Θεοῦ, τά ἀπολωλότα καί διεσκορπισμένα εἰς τούς κρημνούς τῆς ἀποστασίας, τά συνήθροισεν εἰς μίαν ποίμνην καί τούς ἐχάρισεν ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ τήν υἱοθεσίαν, κάμνοντάς τα συγχρόνως καί συγκληρονόμους Του εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ».
Πρέπει ὅμως νά ἐνθυμούμεθα τήν ὕψωσιν τοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ Σταυροῦ καί μέ δάκρυα μετάνοιας. Διότι παρά τήν θυσίαν Του καί τούς ἐπί τοῦ Σταυροῦ πόνους Του, παρά τούς κόπους καί τήν διδασκαλίαν Του, παρά τάς τότε καί τίς σημερινές εὐεργεσίες Του, παρά τίς χάριτες καί τίς ἀπό τοῦ Σταυροῦ ἀξιομισθίες καί δωρεές Του, ἐξακολουθοῦμε νά εἴμεθα, ὅσον ἐξαρτᾶται ἀπό μᾶς, οἱ ἔνοχοι καί παραβάτες τῶν ἐντολῶν Του, οἱ περιφρονητές τῆς ἀγάπης Του, οἱ σύγχρονοι σταυρωτές Του, «ἀνασταυροῦντες ἑαυτοῖς τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ καί παραδειγματίζοντες» διά τῶν ἁμαρτιῶν μας, ὅπως βεβαιώνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Μέ δάκρυα μετάνοιας, διότι στούς ἐχθρούς Του καί τούς ἐπιπόλαιους μελετητές τῆς σταυρώσεώς Του δίδομεν τήν ἐντύπωσιν, μέ τίς καθημερινές μας ἁμαρτίες οἱ ἀμετανόητοι, μέ τήν νωθρότητά μας καί τούς κλονισμούς μας οἱ χλιαροί, καί μέ τήν ἐγκληματικήν ἀδιαφορίαν μας οἱ ἀδιάφοροι, ὅτι ἡ μεγάλη καί ἱερά προσπάθειά Του νά μᾶς ἐξαγιάσῃ καί ἡ θεϊκή Του συγκατάβαση καί ἀνεκτίμητη σταυρική Του θυσία γιά νά μᾶς σώσῃ, δίδομεν – λέγω – τήν ἐντύπωσιν, ὅτι ἐπῆγαν χαμένες...!
Μέ δάκρυα εὐγνωμοσύνης, διότι «ἐνῶ ἀκόμη εἴμεθα ἁμαρτωλοί, ὁ Χριστός ἀπέθανε πρός χάριν μας», διότι «εἰς τόν Ἐσταυρωμένον Χριστόν ὑπάρχει ἡ ἀπολύτρωσίς μας» ἀπό τήν φθοράν τοῦ θανάτου, διότι «τά πρόβατα τοῦ Θεοῦ, τά ἀπολωλότα καί διεσκορπισμένα εἰς τούς κρημνούς τῆς ἀποστασίας, τά συνήθροισεν εἰς μίαν ποίμνην καί τούς ἐχάρισεν ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ τήν υἱοθεσίαν, κάμνοντάς τα συγχρόνως καί συγκληρονόμους Του εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ». Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Χίου

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012


IG_MathaiouΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Ἀριθμός 49
Κυριακή 2ᾳ Σεπτεμβρίου 2012 – ΙΓ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(Ματθ. κα΄, 33 – 42)
« Ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα...καί ἐξέδοτο αὐτόν γεωργοῖς...»
Ὁ οἰκοδεσπότης τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἑτοιμάζει ὁλόκληρη περιουσία, τήν ἐπιμελεῖται ὁ ἴδιος, φροντίζει γιά ὅλα προσωπικά, σ’ ὅλες τίς λεπτομέρειες, καί κατόπιν ἕτοιμη, τήν παραδίδει στούς γεωργούς καί ἀναχωρεῖ. Ἀναχωρεῖ, γιά νά ἐπιστρέψῃ ὕστερα ἀπό καιρό καί νά ζητήσῃ λογαριασμό, ἀπό ἐκείνους πού ἔβαλε γιά νά διαχειριστοῦν καί νά φροντίσουν τήν περιουσία του. Οἱ γεωργοί, ἄνθρωποι πτωχοί, ἀλλά καί ἀνίκανοι, εὑρέθησαν ξαφνικά μέσα σέ μιά τεράστια περιουσία καί ἐκαλοῦντο ἀπό τό ἀφεντικό νά τήν παραλάβουν, νά τήν φροντίσουν καί νά ἀποδώσουν στόν κύριό τους τούς καρπούς.
Αὐτό τό γεγονός φανερώνει, ὅτι, πολλές φορές, ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται, ξαφνικά καί ἀνέλπιστα, σέ μιά μεγάλη εὐτυχία, πού δέν εἶναι πάντοτε ἔργο δικό του. Περιστάσεις ἀνεξάρτητες ἀπό τή θέλησή μας, συχνά – πυκνά, παρουσιάζονται στό δρόμο μας καί μᾶς χαρίζουν μιά εὐτυχία, μεγάλη ἤ μικρή, ἀνεπάντεχη καί ἀπροσδόκητη. Ἔτσι βρισκόμαστε σέ μιά κατάσταση, πού ὄχι μόνον δέν ἐδημιουργήσαμε ἐμεῖς, ἀλλά καί πού δέν ἦταν δυνατό οὔτε καί νά τήν φανταστοῦμε. Καί τότε γεννᾶται μέσα μας τό μεγάλο πρόβλημα: Πῶς θά ἀντιμετωπίσωμε ὅλα αὐτά τά ἀγαθά; Ποιά θά εἶναι ἡ στάση μας μπροστά σ’αὐτή τήν ἀπρόσμενη εὐτυχία; Ποιό τρόπο καί ποιά μέθοδο θά ἀκολουθήσωμε στή διαχείριση τῆς περιουσίας αὐτῆς, τῆς ὑλικῆς ἤ πνευματικῆς; Πελώρια τά ἐρωτηματικά αὐτά γιά τή ζωή τοῦ καθενός μας. Γι αὐτό καί κρίσιμη ἡ ἀπόφαση πού θά πάρωμε. Νά γιατί οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι, μέ ὅλη τή σοφία πού τούς διέκρινε, ἔλεγαν ἀποφθεγματικά: «Τό φυλάξαι τά ἀγαθά, τοῦ κτήσασθαι χαλεπώτερον εἶναι». Δυστυχῶς οἱ γεωργοί τῆς παραβολῆς, ἐπειδή ἔκαμαν κακή ἐκτίμηση τῆς πραγματικότητας, ἔπεσαν ἔξω στή διαχείριση τῆς περιουσίας, πού τούς ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος τοῦ ἀμπελῶνος.
Στήν ἴδια θέση ὅμως πού εὑρέθησαν τότε οἱ γεωργοί, εὑρισκόμεθα καί ἐμεῖς σήμερα. Ποιά ἆραγε θά πρέπει νά εἶναι ἡ συμπεριφορά μας ἀπέναντι στά ἀγαθά - ὑλικά καί πνευματικά – πού κατέχομε; Πρῶτα ἀπ’ ὅλα εἶναι ἀνάγκη νά ἐκτιμήσωμε σωστά τήν κατάσταση, γιά νά μή βρεθοῦμε ἐκτός πραγματικότητας καί τήν «πάθωμεν» σάν τούς κακούς γεωργούς. Νά ἀναγνωρίσωμε ἔπειτα, ὅτι δέν εἴμαστε ἰδιοκτῆτες, ἀφεντικά αὐτῆς τῆς περιουσίας πού ἔχομε στά χέρια μας, ἀλλ’ ἁπλῶς οἰκονόμοι καί διαχειριστές. Κι αὐτό ἀποδεικνύεται θαυμάσια, ἀπό τό γεγονός, ὅτι «γυμνοί ἐξήλθομεν ἐκ τῆς κοιλίας τῆς μητρός ἡμῶν, γυμνοί καί ἀπελευσόμεθα ἐκεῖ», γιά νά μιλήσωμε μέ τά λόγια τοῦ πολύπαθου Ἰώβ στήν Παλαιά Διαθήκη. Ὅ, τι νομίζομεν ὅτι ἀπεκτήσαμε στόν κόσμον, τό ἀποχωριζόμεθα, ἑκόντες ἄκοντες, ὅταν πρόκειται νά φύγωμεν ἀπ’ αὐτόν. Τό τονίζει χαρακτηριστικά καί ζωηρά ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «οὐδέν εἰσηνέγκαμεν εἰς τόν κόσμον, δῆλον ὅτι οὐδέ ἐξενεγκεῖν τι δυνάμεθα». Ἀφοῦ, λοιπόν, κατανοήσωμεν αὐτήν τήν ἀλήθεια, τότε θά πρέπει νά διαχειριστοῦμε τήν περιουσία πού μᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος, μέ φόβον Θεοῦ, «ὡς λόγον ἀποδώσοντες». Πάντοτε σέ κάθε μας ἐνέργεια πρέπει νά μᾶς συνέχῃ ἡ σκέψη, ὅτι κάποτε, ἀργά ἤ γρήγορα, πάντως σέ ὥρα καί στιγμή πού δέν περιμένομε, ὁ Κύριος τοῦ ἀμπελῶνος θά ζητήσῃ ἀπό ὅλους μας ἀπολογισμόν τῆς διαχειρίσεώς μας στήν περιουσία του. Ἀλλοίμονον ἄν δέν ἔχωμε νά προσφέρωμε καλούς καί πολλούς καρπούς, ἀνάλογα μέ τήν ἀξία τῆς ἐμπιστευθείσης περιουσίας.
Ἀδελφοί μου! Εἴπαμε καί στήν ἀρχή, πώς ἴσως δέν εἶναι δύσκολο νά ἀποκτήσῃ κανείς μιά περιουσία καί μιά εὐτυχία. Τό δύσκολο εἶναι νά τήν διατηρήσῃ. Εὐκαιρίες παρουσιάζονται πολλές. Μά ἡ μεγαλύτερη καί πολυτιμώτερη εἶναι ἐκείνη, πού μᾶς ἐχάρισεν ὁ Θεός στέλνοντας στή γῆ τόν Μονογενῆ Του Υἱόν, γιά νά μᾶς προσφέρη δωρεάν τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Ἄς μήν τήν ἀφήσωμε νά φύγη ἀπό τά χέρια μας. Ἡ λυτρωμένη ψυχή μας εἶναι ὁ γλυκύτερος καί ὠφελιμώτερος καρπός τοῦ ἀμπελῶνος, πού ἔχομε νά προσφέρωμε, σάν ἀνταπόδομα, στόν Μεγάλον Οἰκοδεσπότη καί Πατέρα μας. Γένοιτο!
                                                                   ΠΗΓΗ : Ιερά Μητρόπολις Χίου