ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀριθμός  19

Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος

2  Ἰουνίου 2013

(Πράξ. ια΄ 19 – 30 )

«Χρηματίσαι πρῶτον ἐν Ἀντοχείᾳ τούς μαθητάς Χριστιανούς»

Σύμφωνα μέ τήν Ἁγία Γραφή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τό ὄνομα ἐκφράζει συνήθως τόν ρόλο καί τόν προορισμό, πού ἔχει στή ζωή ὁ ἄνθρωπος πού τό φέρει. Τό ὄνομα «Χριστιανός» ἀποτελεῖ ἐπίθετο πού ἀποδόθηκε στούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ σάν χαρακτηρισμός, «ὁ Χριστιανός ἄνθρωπος», ὁ πιστός δηλαδή ὀπαδός τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό σημαίνει, ἑπομένως, ὅτι ὁ ἄνθρωπος πού ὀνομάζεται «Χριστιανός» ἀποκτᾶ καινούργιο ρόλο καί ἀναλαμβάνει τήν ἀποστολή τοῦ Χριστιανοῦ.

Καί πραγματικά! Ὁ Χριστιανός εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού πίστευσε στόν Χριστό καί ἔτσι ἔδωσε καινούργιο νόημα στήν ὕπαρξί του. Εἶναι ἄνθρωπος πού δέν πῆρε μόνο τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί προσανατόλισε τή ζωή του πρός τήν ἀποστολή τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι χαρακτηριστικό, ὅτι, πρίν πάρει τό χριστιανικό του ὄνομα ὁ βαπτιζόμενος, βλέπει πρός τή δύσι, πού συμβολίζει τό σκοτάδι τῆς ἄγνοιας καί τή νύχτα τοῦ θανάτου. Ὅταν, ὅμως, ὀνομασθῆ «Χριστιανός», τότε στρέφεται πρός τήν ἀνατολή, πρός τό φῶς δηλαδή τῆς ἀλήθειας καί τόν ἥλιο τῆς δικαιοσύνης, τόν Χριστό. Ὁ συμβολισμός αὐτός εἶναι ἐνδεικτικός. Εἶναι ἕνας προσανατολισμός τῆς ζωῆς πρός τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως κάι τῆς νίκης.

Ὅταν, λοιπόν, ὁ ἄνθρωπος παίρνει τό ὄνομα «Χριστιανός» γίνεται πραγματικά νέος ἄνθρωπος. Ὁ ρόλος του καί ἡ ἀποστολή του ταυτίζονται πιά μέ τόν ρόλο καί τήν ἀποστολή τοῦ Χριστοῦ. Γι’αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία κατά τήν ὥρα τοῦ Βαπτίσματος ὑποδέχεται τόν νέο «Χριστιανό» μέ τά λόγια τοῦ ἀποστ. Παύλου: «Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε» (Γαλ. γ΄ 27).

Στήν Ἁγία Γραφή βλέπομε, ἐπίσης, ὅτι ὁ Θεός ἀλλάζει μερικές φορές τό ὄνομα τῶν ἐκλεκτῶν Του γιά νά φανερώσει μέ αὐτό, ὅτι Τοῦ ἀνήκουν καί ὅτι εἶναι δικοί Του πιά ἄνθρωποι (Γεν. ιζ΄ 5). Τό ἴδιο ἰσχύει καί στήν περίπτωσι τοῦ Χριστιανοῦ. Ὁ ἄνθρωπος, πού παίρνει τό ὄνομα «Χριστιανός», δέν ἀνήκει πιά στόν ἑαυτό του. Ἀνήκει στόν λυτρωτή καί εὐεργέτη του Χριστό, τοῦ ὁποίου τό ὄνομα φέρει. Ὁ Ἀπόστ. Παῦλος τονίζει ἰδιαίτερα τήν κατάστασι αὐτή. «Δέν ἀνήκετε πιά στόν ἑαυτό σας. Διότι ἐξαγορασθήκατε μέ τό ἀτίμητο αἷμα τοῦ Χριστοῦ, πού σᾶς λύτρωσε» (Α΄Κορ. στ΄20). Ὁ Χριστιανός εἶναι αἰχμάλωτος τῆς ἀγάπης τοῦ λυτρωτοῦ του. Εἶναι τό θήραμα πού τό ἔχει διαπεράσει τό βέλος τοῦ θείου Κυνηγοῦ καί τό ἔχει κάνει δικό του. Ἕνα ἀνέκδοτο ἀναφέρει, ὅτι ἕνα ἐλάφι κυκλοφοροῦσε ἐλεύθερο καί κανείς δέν τολμοῦσε νά τό πειράξει, γιατί ἔφερε στό λαιμό μιά πινακίδα πού ἔγραφε:«Εἶμαι τοῦ Καίσαρα»!

Τό ὄνομα «Χριστιανός» σημαίνει ὅτι ἀνήκω στόν Χριστό! Τί τιμή - ἀλλά καί τί ἀσφάλεια! Κανείς δέν μπορεῖ ν’ἁπλώσει βέβηλο χέρι ἐπάνω στό Χριστιανό, στό πρόβατο αὐτό τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος δήλωσε κατηγορηματικά, ὅτι «κανείς δέν θά μπορέση νά ἁρπάξει τά πρόβατά μου, ἀπό τήν ἀγκαλιά μου» (Ἰω. ι΄ 28).

Συνηθίσαμε νά λεγώμαστε χριστιανοί καί δέν μᾶς κάνει μεγάλη ἐντύπωσι τό ὑπέροχο αὐτό ὄνομα. Φέρομε τό ἱερό ὄνομα χωρίς νά γνωρίζωμε τήν μεγάλη σημασία του, χωρίς νά νοιώθωμε τήν μεγάλη τιμή, ὅτι χάρις σ’αὐτό πολιτογραφήκαμε στά Βιβλία τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Τό ὄνομα «Χριστιανός» μᾶς δόθηκε γιά νά μᾶς ὑπενθυμίζει παντοῦ καί πάντα τήν μεγάλη ἀλλαγή πού ἔγινε στήν ὕπαρξί μας γιά νά φανερώνει τόν καινούργιο ρόλο καί τό νέο προσανατολισμό τῆς ζωῆς μας γιά νά μᾶς βοηθεῖ νά ἐκπληρώνωμε τήν χριστιανική ἀποστολή μας μέσα στόν κόσμο. ΑΜΗΝ!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀριθμός  18

Κυριακή τοῦ Παραλύτου

26  Μαΐου 2013

(Πράξ. θ΄ 32 – 42 )

« Ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά...

αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων

καί ἐλεημοσυνῶν ᾦν ἐποίει»

Τό ἱερό κείμενο τῶν Πράξεων ἀναφέρει, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μιά γυναίκα τῆς Ἰόππης μέ τό ὄνομα Ταβιθά καί μᾶς πληροφορεῖ, ὅτι αὐτή «ἦταν μαθήτρια» τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἀποστόλων. Ἡ Ταβιθά, σάν μιά βασική ἐξωοικιακή της ἀπασχόληση, εἶχε διαλέξει τή χριστιανική της μόρφωση. Παρακολουθοῦσε στίς συνάξεις τῆς Ἐκκλησίας τίς διδαχές τῶν Ἀποστόλων. Γι’ αὐτό καί εἶχε πάρει τόν ἐπίζηλο τίτλο τῆς «μαθητρίας». Διότι μαθήτευε στό σχολεῖο τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ.

Μιά βασική ἐξωοικιακή ἀπασχόληση γιά κάθε γυναίκα εἶναι ἡ χριστιανική της μόρφωση καί ὁλοκλήρωση εἶναι ἡ ἐγγραφή καί μαθητεία της στό σχολεῖο τῆς χριστιανικῆς πίστεως καί ἀγάπης. Ὅσα καί ἄν γνωρίζει, ὅσα τυχόν διπλώματα καί ἄν ἔχει κι ἄν μιλάει τίς γλῶσσες ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί τῶν ἀγγέλων» (Α΄ Κορ. ιγ΄ 1-3), δέν ἔχει ὅμως σπουδάσει τή γλῶσσα τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης, «οὐδέν ὠφελεῖται». Ὅλα τά σωματικά καί πνευματικά προϊόντα τῆς γυναίκας εἶναι μικρῆς ἀξίας, ἄν δέν συνδυάζωνται μέ τή χριστιανική μόρφωση.

Ἡ μόρφωση αὐτή ἀποκτᾶται μέσα στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Τά διδακτικά κάι ἁγιαστικά μέσα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι τόσο πολλά, ὥστε νά μπορεῖ κάθε γυναίκα νά τά χρησιμοποιήσει καί νά ἐπωφεληθῆ. Χρειάζεται μόνο νά παρακολουθῆ μέ ταπείνωσι καί διακριτικότητα τά «μαθήματα» στό ἁπλό καί ἀπέριττο «σχολεῖο τοῦ Χριστοῦ».

Προκειμένου ὅμως νά ὁλοκληρωθῆ ἡ χριστιανική μόρφωση τῆς γυναίκας χρειάζεται καί ἕνα δεύτερο βῆμα. Καί αὐτό εἶναι ἡ συμμετοχή της στό κοινωνικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας.

Πολλά μπορεῖ νά κάνη μόνη της κάθε καλλιεργημένη χριστιανή γυναίκα. Ἀξιοποιώντας πρῶτα τά χέρια της, τίς δεξιοτεχνίες της, τό ὅτι δηλαδή ξέρει νά ράβει, νά μαγειρεύει, νά νοικοκυρεύει, νά περιποιεῖται ἀσθενεῖς κλπ., μπορεῖ νά φανῆ χρήσιμη σ’ἕνα μεγάλο κύκλο ἀνθρώπων γύρω της. Ἔπειτα μπορεῖ νά συνεργασθῆ καί μέ ἄλλες γυναῖκες τῆς γειτονιᾶς της, τοῦ χωριοῦ της, τῆς συνοικίας της γιά μιά εὐρύτερη κοινωνική δραστηριότητα.

Ἡ κοινωνική, ὅμως, αὐτή δραστηριότητα τῆς χριστιανῆς γυναίκας ἐπεκτείνεται, ὁλοκληρώνεται καί ἀξιοποιεῖται περισσότερο, ὅταν γίνεται μέσα στά πλαίσια τοῦ κοινωνικοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ πρόνοια τῆς Ἐκκλησίας ἀναφέρεται στήν προσωπικότητα τοῦ ἄλλου, δηλαδή στό σῶμα κάι στήν ψυχή τοῦ βοηθουμένου. Εἶναι, ἑπομένως, ἔργο χριστιανικῆς ἀγάπης. Καί ἕνα τέτοιο ἔργο ταιριάζει ἰδιαίτερα στήν ψυχοσύνθεσι καί τήν καλλιέργεια τῆς χριστιανῆς γυναίκας, πού γνωρίζει πῶς νά μεταδίδει στό περιβάλλον της τή ζεστασιά καί τή δύναμι τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης.

Στίς μέρες μας ἕνα πλῆθος ἀπό ἁπλές ἀλλά καί μορφωμένες γυναῖκες μένουν ἄπραγες καί ἀργές. Ἀπό τό ἄλλο μέρος δέν νοιώθουν καμμιά δυσκολία νά κάθωνται ὧρες ὁλόκληρες μπροστά στό «κουτί» τῆς τηλεόρασης ἤ στόν καθρέπτη τῆς πολύμορφης μόδας. Τί χαμένος χρόνος καί τί σπατάλη χρήματος! Καί αὐτά σέ μιά ἐποχή πού ἀναρίθμητες ἀνθρώπινες ὑπάρξεις ἔχουν τόση ἀνάγκη βοήθειας καί συμπαράστασης.

Γιά ὅλα αὐτά ἡ συμμετοχή στό κοινωνικο ἔργο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πραγματικά μιά ἄξια γυναικεία ἀποστολή, ἰδιαίτερα στούς δύσκολους καιρούς πού περνᾶμε. ΑΜΗΝ!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΙΕΡΑ  ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ

 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ  ΚΑΙ  ΕΛΕΝΗΣ

ΕΝΑΝΤΙ  ΚΑΡΡΑΔΕΙΟΥ  ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ  ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Την προσεχή Τρίτη  21 Μαϊου 2013  πανηγυρίζει  μετά πάσης εκκλησιαστικής μεγαλοπρεπείας και λαμπρότητος ο Ιερός Ναός των Αγίων Θεοσέπτων Ισαποστόλων

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ

(έναντι Καρραδείου Δημοτικού Σχολείου).

Ο Μέγας  Πανηγυρικός Εσπερινός  θα αρχίσει  την 7^ην μ.μ. της Δευτέρας 20 Μαϊου 2013, ο δε Όρθρος μετά της Θείας Λειτουργίας την 7^ην πρωϊνή της Τρίτης.

Τους χορούς των Ιεροψαλτών θα διευθύνει ο Πρωτοψάλτης του Ιερού μας Ναού κ. Θεόδωρος Κουτσούδης.

Προσκαλούνται οι φιλέορτοι Χριστιανοί όπως προσέλθουν εις την ιεράν πανήγυριν.

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀριθμός  17

Κυριακή τῶν Μυροφόρων

19  Μαΐου 2013

(Πράξ. στ΄ 1 – 7 )

*

«Ἐπισκέψασθε...ἄνδρας...πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καί σοφίας,

οὕς καταστήσομεν ἐπί τῆς χρείας ταύτης»

Ἡ πρώτη Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, πολύ ἐνωρίς, ἀσχολήθηκε μέ ζητήματα κοινωνικῆς προνοίας. Τά ζητήματα αὐτά δημιουργήθηκαν «κατά τήν καθημερινή περίθαλψι καί τή διανομή τροφίμων στίς χῆρες» καί τά πτωχά μέλη τῆς κοινότητος. Οἱ Ἀπόστολοι πληροφορήθηκαν σύντομα τά «παράπονα» τῶν ἀδικου-μένων χριστιανῶν καί ἔδωσαν ἄμεση λύση στό πρόβλημα. Ἡ λύση αὐτή, πού ἀναφέρεται στό σημερινό ἀνάγνωσμα τῶν Πράξεων, εἶναι καθοδηγητική καί γιά τό σύγχρονο κοινωνικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας.

Εἶναι χαρακτηριστικό, ὅτι οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, προκειμένου νά ἀντιμετωπίσουν τό κοινωνικό ζήτημα τῆς πρώτης χριστιανικῆς κοινότητας, ἐπρόσεξαν πρῶτα τίς προϋποθέσεις. Γιά νά γίνη κοινωνικό ἔργο ἀπό τήν Ἐκκλησία – εἶπαν – χρειάζονται πρῶτα ἄνθρωποι ἀφοσιωμένοι στήν ὑπηρεσία αὐτή καί μάλιστα ἄνδρες ἅγιοι καί συνετοί. Αὐτοί θά ἀναλάβουν τήν ἐκκλησιαστική κοινωνική ὑπηρεσία καί ὄχι ἐμεῖς. «Διότι εἶπαν δέν μᾶς φαίνεται σωστό ἐμεῖς οἱ Ἀπόστολοι νά ἐγκαταλείψωμε τό κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί νά ἀσχοληθοῦμε μέ τήν καθημερινή κοινωνική ὑπηρεσία καί τά προβλήματά της».

Στίς ἴδιες προϋποθέσεις πρέπει νά στηρίζεται καί ἕνα ἔργο κοινωνικῆς προνοίας τῆς Ἐκκλησίας σήμερα: Σέ συνετούς καί ἁγίους ἀνθρώπους, ἀφοσιωμένους στήν Ἐκκλησία. Τό ἀνθρώπινο αὐτό στοιχεῖο ἄλλωστε διακρίνει τό κοινωνικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τίς κοινωνικές ὑπηρεσίες ὁποιουδήποτε ἄλλου ὀργανισμοῦ. Ἡ Ἐκκλησία δέν κάνει ἁπλῶς ἕνα κοινωνικό ἔργο, ἀλλά χριστιανική πρόνοια, πού ἀσκεῖται ἀπό ἐμπνευσμένους ἀνθρώπους, ἀπό ἀνθρώπους ἀγάπης. Ἡ διαφορά λοιπόν μέ τούς ἄλλους Ὀργανισμούς ὑπάρχει στά πρόσωπα καί τόν τρόπο, μέ τόν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία κάνει τό προνοιακό της ἔργο.

Εἶναι ἀκόμη χαρακτηριστικό, ὅτι οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι τούς ἀνθρώπους πού ἡ ἐκκλησιαστική κοινότητα διάλεξε γιά τό ἔργο τῆς κοινωνικῆς προνοίας τούς καθιέρωσαν στό ἔργο αὐτό, χειροτονώντας τους σέ Διακόνους τῆς Ἐκκλησίας. Ὅπως σημειώνει στή συνέχεια ἡ περικοπή τῶν Πράξεων, τούς ἑπτά ἄνδρες πού ἐξέλεξε ἡ κοινότητα «τούς παρουσίασαν μπροστά στούς Ἀποστόλους καί ἐκεῖνοι, ἀφοῦ προσευχήθηκαν, ἔβαλαν τά χέρια τους ἐπάνω τους» καί τούς μετέδωσαν τή θεία Χάρι γιά τό ἔργο τῆς κοινωνικῆς διακονίας τους.

Νά, λοιπόν, καί ἕνα ἄλλο βασικό στοιχεῖο γιά τήν Πρόνοια τῆς Ἐκκλησίας. Τό κοινωνικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νά εἶναι λειτούργημα τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ Ἐκκλησία τό κοινωνικό ἔργο δέν τό βλέπει ἔξω ἀπό τόν ὀργανισμό της καί τή λειτουργία της. Μιά ψυχοσωματική διακονία τοῦ ἀνθρώπου, ἡ διακονία τῆς ἀγάπης, εἶναι ἕνα ἀπό τά βασικά καί οὐσιαστικά της ἔργα. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τό ἔργο τῆς ἰάσεως καί θεραπείας τῶν πασχόντων τό εἶχε ἐνσωματωμένο μέσα σ’ὅλο τό σωτηριῶδες ἔργο του. Γι’αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία τό ἔργο τῆς ἀγάπης τό ἔχει ἐνσωματωμένο στόν ὀργανισμό της, εἶναι «σάρξ ἐκ τῆς σαρκός της». Τό ἐντάσσει μέσα σ’ ὁλόκληρο τό ποιμαντικό της πρόγραμμα γιά τήν ἀντιμετώπισι τῶν ὑλικῶν καί πνευματικῶν ἀναγκῶν τῶν ἀνθρώπων.

Ἀπό τό ἄλλο μέρος, γιά νά διατηρηθῆ καί αὐξηθῆ ἕνα κοινωνικό ἔργο στήν Ἐκκλησία, χρειάζεται ζωντανό καί ἀφυπνιστικό κήρυγμα τοῦ θείου Λόγου. Οἱ Ἀπόστολοι τό λειτούργημα αὐτό τό κράτησαν γιά τόν ἑαυτό τους. Οἱ Διάκονοι διακονοῦσαν στό κοινωνικό ἔργο καί οἱ Ἀπόστολοι ἐκήρυτταν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ! Μέ τό θεόπνευστο κήρυγμά τους ἄνοιγαν τίς καρδιές ἐνέπνεαν νέους καί νέες γιά νά ἀφοσιωθοῦν σέ ἔργα κοινωνικῆς ἀγάπης καί μέ τό προσωπικό τους παράδειγμα, λιτότητας καί πτωχείας, ἐνίσχυαν τήν ὅλη κοινωνική προσπάθεια τῆς Ἐκκλησίας.

Μέσα στά πλαίσια αὐτά μποροῦμε ὅλοι μας – κλῆρος καί λαός – νά βοηθήσωμε γιά νά γίνεται ἕνα σοβαρό κοινωνικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μας στή σύγχρονη ἐποχή. ΑΜΗΝ! 

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ

ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΞΕΝΙΑΣ

Την Κυριακή 19 Μαϊου 2013 στον Ιερό Ναό Παναγίας Λατομιτίσσης    θα τελεσθεί Ιερά Πανήγυρις της Αγίας  Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Ξενίας (της Καλαματιανής). Προσκαλούνται οι φιλέορτοι Χριστιανοί  όπως προσέλθουν για  συμπροσευχή. 

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ  12 ΜΑΪΟΥ  2013 

ΕΓΙΝΕ  Η ΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ 

ΣΤΟΝ  ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ

 Κυριακή του Θωμά (Αντίπασχα)    ο εφημέριος του Ιερού  Ναού π. Βασίλειος Φιλιππάκης τέλεσε με κατάνυξη την Ιερά Θεία Λειτουργία. Κατόπιν    ολόκληρο το εκκλησίασμα  περιέφερε τα ιερά εικονίσματα  σ την ενορία. Εμπρός η Ανάσταση του Κυρίου μας, τα εξαπτέρυγα, μικρά παιδιά με τα εικονίσματα  στα  χέρια και ο παπά Βασίλης  με το Ευαγγέλιο  περπατήσαμε όλοι  μαζί  την περιοχή  του Λατομίου.  Οι ενορίτες  της μεγαλύτερης ηλικίας  περίμεναν με λαχτάρα  στα σπίτια τους να ασπαστούν το Ευαγγέλιο και την Ανάσταση. Ευχαριστούσαν όλοι  τον  εφημέριο   για την ευλογία που τους έδωσε,   φίλησαν το Ευαγγέλιο  συγκινημένοι και ευχαριστημένοι.

Στο παρεκλήσιο του Αγίου Φανουρίου  ο παπά Βασίλης ανέγνωσε το Ιερό Ευαγγέλιο και οι καμπάνες ηχούσαν χαρμόσυνα.

Ακολουθεί πλούσιο φωτογραφικό  ρεπορτάζ  και βίντεο.

 Και του χρόνου με υγεία.

«ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ»  2013

Η  Ανάσταση  του Κυρίου μας  εορτάστηκε  στην ενορία  Παναγίας Λατομιτίσσης με  κάθε  λαμπρότητα  και μεγαλοπρέπεια.  Όλα ήταν έτοιμα και  διακοσμημένα  με κάθε λεπτομέρεια.  Η  εκκλησία  έλαμπε, άστραφτε  από καθαριότητα,  και  τάξη.  Η βραδιά ήταν μαγευτική  και  γι αυτό φέτος  η προσέλευση των πιστών ήταν  περισσότερη από κάθε άλλη χρονιά.

  Τους πιστούς  υποδέχονταν  στον νάρθηκα  όμορφες κοπέλες προσφέροντας  σε όλους  μία διακοσμημένη λαμπάδα και  το παραδοσιακό τσουρέκι  με την εικόνα της Αναστάσεως  μέσα. 

«Δεύτε  λάβετε φώς….»  έψαλλε ο  εφημέριος του ναού μας και  άναψαν όλων οι λαμπάδες με το φως της Αναστάσεως.  

Ολο το εκκλησίασμα  βγήκε έξωθεν του Ιερού Ναού  και ο παπά Βασίλης  με τους ιεροψάλτες  και την Ανάσταση,  μπροστά στο Κουκουνάρειο Πνευματικό Κέντρο  ανάγνωσε το Ευαγγέλιο της Αναστάσεως. Δώδεκα ακριβώς όταν χτύπησε το ρολόι της εκκλησίας  έψαλλε με όλη τη  δύναμη της ψυχής του  το «Χριστός Ανέστη» ενώ  οι κροτίδες  και οι χαρμόσυνες καμπάνες  κατέκλειναν τον χώρο.  Ωραίες εικόνες,  λάμψεις φωτεινές, βεγγαλικά, λαμπερά χρώματα γέμισε ο ουρανός, ο κόσμος αντάλλασε ευχές,  και  τα στόματα όλων έψαλλαν το «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ». 

Ακολούθησε το «ΑΡΑΤΕ ΠΥΛΑΣ». Η κυρία είσοδος του ναού έχει κλείσει  και από μέσα βρίσκεται ο ιεροψάλτης  Αθανάσιος Συγγελόπουλος, ενώ απ’  έξω  ο εφημέριος του ναού π. Βασίλης  σπρώχνει με δύναμη την πόρτα να ανοίξει. Τρείς φορές επαναλαμβάνεται  και στο τέλος  ανοίγει διάπλατα η πόρτα του ναού  ενώ μέσα χαλάει ο κόσμος από το χτύπημα στις πάγκες. Συναισθήματα  ανάμικτα αισθάνεσαι αυτές τις στιγμές, χαρά, αγάπη, ηρεμία,  αγαλλίαση, ελπίδα, αισιοδοξία  και πολλά άλλα.

Ο  εφημέριος του Ναού,   ο ακούραστος εργάτης  και  χαρισματικός άνθρωπος,  πατήρ Βασίλειος  Φιλιππάκης,    φρόντισε  τα πάντα να γίνουν  όπως πρέπει  μέχρι  και την τελευταία λεπτομέρεια.   Ποτέ δεν αισθάνεται κούραση   και  αδυναμία. Πάντα έχει  κάτι ιδιαίτερο  στο μυαλό του  έτσι ώστε  να  λειτουργούν όλα  τέλεια. (Παλαιότερα θυμούνται οι  ενορίτες  ότι  ποτέ δεν μπορούσαμε να βγούμε  στον προαύλιο χώρο του ναού να ακούσομε  το Χριστός Ανέστη. Υπήρχε ο κίνδυνος  να καούμε από τις κροτίδες που έπεφταν. Τα τελευταία χρόνια όμως  όλα έχουν γίνει διαφορετικά. Ολο το εκκλησίασμα  βγήκε  στην αυλή της εκκλησίας  και άκουσε το Χριστός Ανέστη, απόλαυσε την εξαιρετική βραδιά της Αναστάσεως αντάλλαξε  ευχές , χάρηκαν τα μικρά παιδιά  χωρίς  φόβο. Οι κροτίδες  έπεφταν  στον εξωτερικό χώρο  του ναού. Γι αυτό και κάθε χρόνο έρχεται πολύς κόσμος  ακόμα και από άλλες ενορίες  στην Παναγία μας).

Ακολούθησε  η Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως  του Κυρίου μας  ενώ πολύς ήταν ο κόσμος που παρέμεινε μέχρι το τέλος  αφού ήταν τόσο όμορφη η βραδιά.

Ευχή όλων  είναι  να είμαστε και του χρόνου καλά με υγεία, και ο Θεός  πάντα να μας  προστατεύει από κάθε κακό.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Την επομένη Κυριακή  του Θωμά η εκκλησία μας  περιφέρει τα εικονίσματα σε όλη  την ενορία. Θα έχομε  ένα πλούσιο φωτογραφικό ρεπορτάζ. Και του χρόνου.