ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀριθμός 31

Κυριακή 1η Σεπτεμβρίου 2013

(Α΄ Τιμ. β΄, 1 -7)

Σήμερα πρώτη Σεπτεμβρίου, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι ἡ ἀρχή τοῦ νέου Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ἡ ἀρχή τῆς Ἰνδίκτου, ὅπως σημειώνει τό Ἐκκλησιαστικό ἡμερολόγιο. Τά τροπάρια πού ψάλλονται στήν Ἐκκλησία μας σήμερα εἶναι σχετικά μέ τήν ἀρχή τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους καί τήν ἐπίκληση στό Θεό νά εὐλογήση τόν «νέον ἐνιαυτόν» τῆς χρηστότητός Του.

Ὁ ἱερός ὑμνῳδός, μέ ἀφορμή τό νέο χρόνο, ἀνάγεται στήν ἀρχή τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου καί ἔρχεται νά ὑμνήση τόν Χριστό σάν τόν προαιώνιο Λόγο τοῦ Πατρός, ὁ ὁποῖος τήν σύμπασα κτίσι ἐδημιούργησε, «παραγαγών ἐκ μή ὄντων εἰς τό εἶναι» καί νά Τόν παρακαλέση νά εὐλογήση καί τή νέα χρονική περίοδο, τήν ὁποία βλέπει ὡς ἔκφραση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο.

Τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἔρχεται νά μᾶς βοηθήση νά δοῦμε τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά περαιώσουμε μέ τρόπο ὠφέλιμο γιά μᾶς τόν χρόνο πού ὁ Θεός ἔχει δώσει στόν καθένα μας.

Στό ἀνάγνωσμα αὐτό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος παραγγέλλει στόν Τιμόθεο καί μέσῳ αὐτοῦ στούς πιστούς νά προσεύχωνται γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους καθώς, ἐπίσης, καί γιά τούς ἄρχοντες καί γενικότερα αὐτούς πού βρίσκονται σέ ὑψηλές θέσεις, γιά νά ζοῦν καί οἱ ὑπόλοιποι ἄνθρωποι βίο ἤρεμο καί ἥσυχο μέ κάθε εὐσέβεια καί σεμνότητα. Τονίζει μάλιστα ὅτι αὐτή ἡ προσευχή εἶναι πολύ ἀρεστή στό Θεό, ὁ Ὁποῖος θέλει ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νά σωθοῦν καί νά γνωρίσουν τήν ἀλήθεια.

Ὁ ἱερός Ἀπόστολος καί σέ ἄλλο σημεῖο παραγγέλλει στούς πιστούς νά ἐξαγοράσουν τόν καιρό τους, γιατί οἱ ἡμέρες εἶναι πονηρές. Ὁ τρόπος αὐτῆς τῆς ἐξαγορᾶς, προκειμένου ὁ χρόνος νά γίνει μέσο σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ἡ προσευχή. Ἡ καθημερινή, ζωντανή καί ἀδιάλειπτη προσευχή εἶναι ὁ κατ’ἐξοχήν τρόπος καθαγιασμοῦ τοῦ χρόνου καί φωτισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου κατά τήν ἐπίγεια πορεία του. Μάλιστα ἡ παραγγελία τοῦ Ἀποστόλου γιά προσευχή γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους προσανατολίζει τόν πιστό γιά τήν κατεύθυνση τῆς ζωῆς του.

Κατ’ ἀρχήν ἡ προσευχή διατηρεῖ ζωντανή τήν σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό. Ἑνώνει τόν ἄνθρωπο μέ τόν Θεό. Ἡ προσευχή εἶναι δρόμος ἑνώσεως, κοινωνίας καί παραμονῆς στόν Θεό. Δέν προσευχόμεθα μόνο καί μόνο γιά νά ζητήσουμε κάτι ἀπό τό Θεό. Προσευχόμεθα γιατί θέλουμε τήν ἀληθινή ζωή. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος θεωρεῖ τήν προσευχή σάν τήν ἀναπνοή τῆς ψυχῆς καί τονίζει ὅτι εἶναι πιό ἀπαραίτητο νά προσευχώμεθα παρά νά ἀναπνέουμε.

Ὁ ἄνθρωπος πού ἀγαπᾶ τό Θεό προσεύχεται καί μάλιστα προσεύχεται πολύ. Ἡ προσευχή εἶναι ἡ ζωή του. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος σέ ἄλλο σημεῖο παραγγέλει «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε». Ὅλος ὁ ἄνθρωπος γίνεται προσευχή καί δέν ἐμποδίζεται ἀπό τήν καθημερινότητα ἡ προσευχή του. Ὅταν ἡ προσευχή μᾶς κουράζει, ὅταν τήν θεωροῦμε καθῆκον ἤ καί κατά κάποιον τρόπο «ἀγγαρεία», αὐτό φανερώνει ὅτι ἔχει παγώσει ἡ ἀγάπη μας γιά τόν Χριστό. Ἄν μᾶς κουράζει ἡ προσευχή, ἄν τήν ἀντιμετωπίζουμε ὡς ὑποχρέωση, αὐτό φανερώνει ὅτι μᾶς λείπει καί ἡ ἀγάπη γιά τό Θεό καί ἡ ταπείνωση. Ὁ ἐγωϊστής ἄνθρωπος δέν νιώθει τήν ἀνάγκη τοῦ Θεοῦ καί πιστεύει ὅτι εἶναι ἀρκετός ὁ ἑαυτός του.

Ἡ προσευχή εἶναι τό ὅπλο γιά τήν κάθαρση τῆς ψυχῆς ἀπό τά πάθη, τό μέσο γιά τήν καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν τοῦ Χριστοῦ, τό μέσο τῆς συνεχοῦς παραμονῆς μας στό Θεό.

Γιά τό πῶς θά πρέπει νά προσευχώμεθα, νά θυμηθοῦμε ὅσα οἱ Πατέρες καί οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μᾶς λέγουν. Πρῶτα – πρῶτα εἶναι ἡ προσπάθεια καί ὁ ἀγώνας μας νά εἶναι ζωντανή ἡ προσευχή μας, νά εἴμεθα παρόντες στήν προσευχή μας. Ὁ νοῦς μας εὔκολα διασπᾶται. Πολλές φορές διαπιστώνουμε ὅτι ἐνῶ προσευχόμεθα, ὁ νοῦς μας ἔχει φύγει μακρυά. Νά μήν ἀποκάνουμε, νά μαζεύουμε καί πάλι τό νοῦ μας.

Ἀνάγκη ἀκόμα νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἡ προσευχή εἶναι πρῶτα τρόπος καί μετά λόγος. Νά ἀφήσουμε στήν ἄκρη ὅλα τά ἄλλα, νά σταματήσουμε ἀπό τίς ποικίλες, ἀκόμα καί τίς καλές, ἀσχολίες μας, νά εἰσέλθουμε στό «ταμιεῖον» μας, στό νοῦ μας, ἀφήνοντας ἔξω ὅλα τά ἄλλα καί νά ἔχουμε τήν αἴσθηση ὅτι εἴμαστε μόνοι «μόνῳ Θεῷ».

Πρακτικότερα γιά τήν ἀτομική μας προσευχή, πού καταχρηστικά τή λέμε ἀτομική γιατί τίποτα μέσα στήν ἐκκλησία δέν εἶναι ἀτομικό, οἱ προσευχές τῆς Ἐκκλησίας μας προσφέρονται σέ καθημερινή χρήση. Ἡ χρησιμοποίηση, ἐπίσης, τῆς εὐχῆς «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με» εἶναι ἕνα ἰσχυρότατο πνευματικό ὅπλο, γι’αὐτό καί οἱ Ἅγιοί μας μᾶς συμβουλεύουν ۠ «ὀνόματι Ἰησοῦ μάστιζε πολεμίους». Ὅμως ὁ κάθε πιστός γιά νά μήν πλανηθῆ, ἐπειδή ὁ πονηρός χρησιμοποιεῖ τεχνάσματα, ἔχει ἀνάγκη ἀπό πνευματικό πατέρα, πού θά παρακολουθῆ συστηματικά τήν πνευματική του πορεία καί θά τοῦ δώση καί τόν κατάλληλο κανόνα προσευχῆς.

Ἡ προσευχή εἶναι βασική λειτουργία τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Γι’αὐτό ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει πάθος κατά τοῦ ἀδελφοῦ του, δέν μπορεῖ νά προσευχηθῆ μέ καθαρότητα στό Θεό. Δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει ἀληθινή προσευχή χωρίς ἀγάπη, ἀλλά καί ἡ οὐσιαστικότερη ἔκφραση τῆς ἀγάπης γιά τόν ἀδελφό εἶναι ἡ προσευχή γι’αὐτόν. Ἡ προσωπική προσευχή δέν μπορεῖ νά ἀντικαταστήσει τή λειτουργική τῆς Θ. Λειτουργίας καί τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, ὅπως καί ἡ λειτουργική προσευχή δέν καταργεῖ τήν προσωπική προσευχή τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἄνθρωπος πού στό χρόνο τῆς ζωῆς του βάζει τήν προσευχή σάν τό κύριο συστατικό του, θά μπορέση νά διαφυλάξη τή ζωή του καί νά ἐξαγοράση τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. ΑΜΗΝ!                                                                       Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΕΟΡΤΗ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

 ΣΤΟ ΛΑΤΟΜΙ

       

    Με κάθε εκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια εορτάστηκε και φέτος η  Ιερά Πανήγυρις  του Αγίου Φανουρίου στην περιοχή Λατομίου. Αφ΄εσπέρας  ετελέσθη ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός  με  την παρουσία του Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου  Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου Δημητρίου Γεόμελου, του Πρωτοπρεσβυτέρου Στυλιανού Μανώλη και του εφημερίου του Ιερού μας Ναού πατρός Βασιλείου Φιλιππάκη.

       Την επομένη  ημέρα Τρίτη 27 Αυγούστου 2013  η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χίου κ. Μάρκου συνοδευόμενος από τους  ιερείς  Ιωάννη Μουσά, Βασίλειο Μανάρα και από τον Αρχιδιάκονο της Ιεράς Μητροπόλεως  Χίου Κήρυκα Φαράκλα.

Ο Ταξίαρχος της 96 ΑΔΤΕ Χίου  μας τίμησε με την παρουσία του καθώς και αρκετοί από τους πολιτευτές του νομού.

Πλήθος κόσμου  καθ΄όλη την διάρκεια της ημέρας της εορτής τόσο κατά  την παραμονή  το απόγευμα  όσο και κατά την ίδια ημέρα έως αργά το βράδυ  προσήλθε να προσκυνήσει  την εικόνα του Αγίου Φανουρίου.

Πολλές ημέρες  πρωτύτερα μια μεγάλη μερίδα γυναικών από την ενορία μας  ώρες ολόκληρες αφιέρωναν  στην καθαριότητα της εκκλησίας με τις υποδείξεις πάντα του εφημέριου του  Ναού π. Βασιλείου Ν. Φιλιππάκη.

 Όλα ήταν διοργανωμένα και προμελετημένα  εκ των προτέρων. Και  όπως  κάθε χρόνο έτσι και φέτος ο πατήρ Βασίλειος φρόντισε να ανταμείψει  τα  παιδιά που βοήθησαν στο κόψιμο και μοίρασμα της Φανουρόπιτας και των άρτων. Η προθυμία τους ήταν μεγάλη γιατί θυμούνται κάθε χρόνο το ωραίο κέρασμα που ακολουθεί. Στο πίσω μέρος  της εκκλησίας  αργά το βράδυ  της εορτής  συγκεντρώθηκαν όλα τα παιδιά  και αφού έκαναν την προσευχή τους  έφαγαν, γέλασαν, αστειεύτηκαν, έπαιξαν, σχολίασαν αλλά  έκλεισαν ραντεβού  και για την επόμενη  χρονιά. Και του χρόνου  με υγεία.

H EOΡΤΗ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

 ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΑ

Εορτάστηκε και φέτος  με κάθε εκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια  και λαμπρότητα  η Ιερά Πανήγυρις της  Κοιμήσεως  Θεοτόκου στο Λατόμι.

 Πλήθος κόσμου προσήλθε να προσκυνήσει τόσο κατά τον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό όπου και εψάλλησαν τα εγκώμια στην Υπεραγία Θεοτόκο, όσο  και κατά την  Πανηγυρική Θεία Λειτουργία.

Όλα έλαμπαν όλα άστραφταν εντός και εκτός του ναού.

 Πολλές ημέρες  πριν  πολλοί ενορίτες και όχι μόνο  κάθε πρωϊ σχεδόν  έδιναν το παρόν στην εκκλησία, προκειμένου να  προσφέρουν  τις υπηρεσίες τους  στον ναό για να καθαριστούν, όλα τα μπρούντζα, τα ασημικά, κάθε γωνία να  καθαριστεί  να γυαλιστεί με επιμέλεια και με διάθεση για προσφορά. Κάθε χρόνο όλο και περισσότεροι μαζεύονται γι’ αυτό το σκοπό. Συγκινητικό και παραδειγματικό  θέαμα του ομαδικού καθαρισμού. 

Η ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

      Το πρωϊ της 15^ης Αυγούστου η Παναγία μας γέμισε  από πλήθος  κόσμου. Με ευλάβεια και συγκίνηση  ο εφημέριος του Ιερού Ναού π. Βασίλειος Φιλιππάκης, τέλεσε την Θεία Λειτουργία με κάθε εκκλησιαστική  μεγαλοπρέπεια. Η ποσότητα των βασιλικών και  το ύψος τους που έφτανε  μέχρι και 2.00 μ. τραβούσε το ενδιαφέρον των προσκυνητών. Πουθενά δεν υπάρχουν τόσο μεγάλοι και φουντωτοί βασιλικοί, μονολογούν οι επισκέπτες. 

     Γεμάτος  χαρά και ικανοποίηση ο παπά Βασίλης, αφού οι κόποι του και οι προσπάθειες που καταβάλλει πολλές ημέρες πριν  δεν είναι λίγες. Διοργάνωση χρειάζεται και θέληση, έτσι  λέει σε όλους  που τον βοηθούν που πάντα  ευχαριστεί  δημόσια και όχι μόνο.

Και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά και η Παναγία να μας σκεπάζει και να μας βοηθά.

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀριθμός 28

Κυριακή Ζ΄ Ἐπιστολῶν

11 Αὐγούστου 2013

(Ρωμ. ιε΄, 1-7)

« Ὀφείλομεν ἡμεῖς οἱ δυνατοί τά ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καί μή ἑαυτοῖς ἀρέσκειν»

Στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὑπάρχουν ὑγιῆ, ἀλλά καί ἄρρωστα μέλη. Ὑπάρχουν αὐτοί πού πιστεύουν ἀκλόνητα στόν Θεό καί τηροῦν μέ συνέπεια τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά ὑπάρχουν καί ἐκεῖνοι πού κλονίζονται στήν πίστι ἤ τήν ἔχουν ἀφήσει νά νεκρωθῆ καί ἄλλοι πού δυσκολεύονται ἤ ἔπαυσαν νά ἐφαρμόζουν τό νόμο τοῦ Θεοῦ στήν ζωή τους. Οἱ δεύτεροι, ἐφ’ ὅσον εἶναι βαπτισμένοι Χριστιανοί, δέν παύουν νά εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Πῶς πρέπει νά τούς ἀντιμετωπίζουν τά ἄλλα, τά ὑγιῆ μέλη; Μέ τήν ἀπάντησι στό ἐρώτημα αὐτό ἀσχολεῖται ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στή σημερινή περικοπή.

Ὁ Χριστιανισμός, σάν θρησκεία ἀγάπης πού εἶναι, καθιέρωσε ἄλλη συμπεριφορά ἔναντι τῶν ἀδυνάτων: τή στάση τῆς ἀνοχῆς καί τῆς συμπάθειας, ὅπως τονίζει ὁ Ἀπόστολος σήμερα: «Οἱ δυνατοί καί ἀμετακίνητοι στήν πίστι καί τήν ἀρετή, ὀφείλομε νά δείχνωμε ἀνοχή καί συμπάθεια στίς ἀδυναμίες τῶν ἀδυνάτων». Τή συμπεριφορά αὐτή τῆς ἀνεκτικότητας καί κατανόησης καθιέρωσε ὁ Ἴδιος ὁ Ἰησοῦς πρό τῆς ἐλεύσεώς Του, ὅπως τό βεβαίωσε ὁ προφήτης Ἡσαΐας. «Ὁ Μεσσίας πού θά ἔλθει, ψυχές πού μοιάζουν μέ τό τσακισμένο καλάμι δέν θά τίς συντρίψει καί καρδιές πού μοιάζουν μέ λυχνάρι πού τρεμοσβήνει δέν θά ἀποσβήσει». Καί ὄχι μόνο αὐτό. Ἀλλά καί θά τίς βοηθήσει ὅσο τό δυνατόν περισσότερο.

Οἱ «ἀδύνατοι ἀδελφοί» εἶναι ἄρρωστοι. Ὅπως λοιπόν συμπεριφερόμαστε στούς ἀρρώστους, ἔτσι πρέπει ν’ ἀντιμετωπίζωμε κι αὐτούς. Ποτέ κανείς δέν κατηγορεῖ, δέν βρίζει τόν ἄρρωστο γιά τήν ἀσθένειά του. Ἔτσι κι ἐδῶ. Δέν ἐπιτρέπεται νά κακολογοῦμε, νά ταπεινώνωμε, νά καταδικάζωμε τούς ἀδελφούς μας πού ἀντιμετωπίζουν ὁποιοδήποτε ἠθικό ἤ πνευματικό πρόβλημα. Ἀντίθετα ὀφείλομε νά τούς άνεχώμαστε καί νά τούς δείχνωμε συμπάθεια καί κατανόησι.

Γιά νά δείξουν ὅμως τά δυνατά μέλη τῆς Ἐκκλησίας ἀνοχή καί συμπάθεια πρός τά ἀδύνατα μέλη χρειάζεται νά ὑπερνικήσουν τόν ἐγωισμό καί τήν ἐγωκεντρικότητά τους. Χρειάζεται νά λησμονοῦν τίς δικές τους ἀνέσεις καί εὐχαριστήσεις γιά νά καταπιάνωνται μέ τά προβλήματα τῶν ἄλλων. Πρέπει νά πραγματοποιήσουν μιά ἡρωϊκή ἔξοδο ἀπό τήν προσωπική τους ἄνεση καί ἀνάπαυση καί νά ριχθοῦν στό στίβο τῆς προσπάθειας γιά τή σωτηρία τοῦ ἄλλου (Λουκ. ιε΄ 6,8). Ἡ προσπάθεια αὐτή δέν εἶναι εὔκολη. Πρόκειται γιά μιά ἀληθινή περιπέτεια. Ἀξίζει ὅμως κάθε θυσία, προκειμένου νά βοηθηθῆ πνευματικά καί ἕνας μόνον ἄνθρωπος.

Ἡ σημερινή περικοπή κλείνει μέ μιά ὑπέροχη προτροπή: «Νά ἀποδέχεσθε ὁ ἕνας τόν ἄλλον», πού σημαίνει: Νά δέχεται ἀμοιβαῖα ὁ ἕνας τόν ἄλλον, ὅπως εἶναι! Νά σηκώνει τό βάρος τῆς ἀδυναμίας του (Γαλ. στ΄, 2)! Καί μέ τήν προτροπή αὐτή ὁ Ἀπόστολος καλεῖ τούς χριστιανούς νά μιμηθοῦν τό παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ, «πού ἀγάπησε τούς ἀνθρώπους καί τούς δέχθηκε σέ στενή σχέσι καί κοινωνία μαζί Του».

Ἡ ζωή μέσα στήν Ἐκκλησία εἶναι μία ζωή κοινωνίας τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Χριστιανῶν, καθώς καί τῶν Χριστιανῶν μεταξύ τους. Ἡ κοινωνία αὐτή δέν ἀποκλείει τά ἀδύνατα μέλη. Ἀντίθετα μέσα στήν κοινωνία τῆς Ἐκκλησίας αὐτός πού κλονίζεται, σταθεροποιεῖται ۠ αὐτός πού ἀμφιβάλλει, πιστεύει ۠ ὁ ψυχρός, θερμαίνεται ۠ ὁ ἁμαρτωλός, καθαρίζεται καί σώζεται. ΑΜΗΝ! Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀριθμός  27

Κυριακή ΣΤ΄ Ματθαίου

4 Αὐγούστου 2013 

«Ἔχοντες χαρίσματα κατά τήν χάριν τήν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα»

Στή σημερινή περικοπή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,  ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κάνει λόγο γιά τά διάφορα χαρίσματα πού δίνει τό Ἅγιο Πνεῦμα στά μέλη τῆς Ἐκκλησίας καί γιά τό χρέος πού ἔχει ὁ κάθε χριστιανός νά χρησιμοποιεῖ τό χάρισμά του γιά τήν ἐξυπηρέτησι τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου καί τήν οἰκοδομή τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτός ἄλλωστε εἶναι ὁ σκοπός γιά τόν ὁποῖο δίνονται τά χαρίσματα ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα. Στή συνέχεια ἄς δοῦμε μερικά ἀπό τά χαρίσματα αὐτά.

Γράφει ὁ Ἀπόστολος: «Αὐτός πού ἔχει τό χάρισμα τῆς ἐλεημοσύνης, νά μοιράζει δηλαδή ἀπό τά ἀγαθά του στούς φτωχούς, ἄς προσέχει, ὥστε νά ἀσκῆ τή φιλανθρωπία μέ ἀφέλεια, χωρίς ἐπίδειξι ἤ ἄλλα ἐγωιστικά ἐλατήρια».

Ἡ προτροπή αὐτή τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου μᾶς ὑπενθυμίζει τήν ὑπόδειξι τοῦ Κυρίου: «Προσέχετε νά μήν κάνετε τήν ἐλεημοσύνη μπροστά στούς ἀνθρώπους γιά νά σᾶς δοῦν καί νά σᾶς θαυμάσουν» (Ματθ. στ΄1 – 4). Σύμφωνα μέ τίς ἁγιογραφικές αὐτές συστάσεις, μποροῦμε νά ποῦμε, ὅτι ὑπάρχουν δύο εἰδῶν ἐλεημοσύνες: ἡ κοσμική καί ἡ χριστιανική. Ἡ πρώτη εἶναι μιά κοσμική συνήθεια καί γίνεται γιά ἰδιοτελεῖς σκοπούς, «πρός τό θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις». Δέν πρόκειται ἑπομένως γιά ἀρετή, ἀλλά γιά ματαιοδοξία. Ἡ δεύτερη, ἡ χριστιανική ἐλεημοσύνη, εἶναι χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἀσκεῖται μέ ἁπλότητα καί διάκριση γιά τήν πραγματική ὠφέλεια καί ἐκείνου πού ἔχει ἀνάγκη καί τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου γενικώτερα.

Πολλές φορές, ἐκεῖνοι πού ἐλεοῦν δέν τό κάνουν μέ τήν καρδιά τους, μέ τή θέλησί τους. Δίνουν ἐλεημοσύνη εἴτε γιατί ἀναγκάζονται ἀπό ἄλλους εἴτε γιά λόγους κοινωνικοῦ γοήτρου ἤ ὑποχρεώσεως. Γι’αὐτό καί δίνουν «μέ σφιγμένα δόντια»! Μέ κρύα καρδιά!

Ὁ Ἀπόστολος ὑπογραμμίζει καί κάτι ἀκόμη πολύ σημαντικό: «Ἐκεῖνος πού κάνει ἐλεημοσύνη, ἄς ἐλεῆ μέ εὐχάριστη διάθεσι καί χαρούμενο πρόσωπο»! Γιά τίς κοινωνικές σχέσεις τῶν ἀνθρώπων μεγάλη σημασία ἔχουν οἱ τρόποι καλῆς συμπεριφορᾶς. Ὑπάρχουν ὅμως καί ἐδῶ δύο εἰδῶν εὐγένειες: Ἡ κοσμική καί ἡ χριστιανική.

Ἡ κοσμική εὐγένεια εἶναι, τίς περισσότερες φορές, προσποιητή, ἐπιφανειακή, ὑποκριτική. Δείχνει κανείς «καλούς τρόπους», γιατί αὐτό ἐπιβάλλει τό κοινωνικό πρωτόκολλο. Γι’αὐτό καί περιορίζεται σέ μιά εὐγένεια τῶν «ὡραίων λόγων», τῶν «κομψῶν κινήσεων», τῶν «ἐπιδεικτικῶν ἐκδουλεύσεων».  Ἡ εὐγένεια αὐτή, πολλές φορές, δέν ἔχει καμμιά σχέσι μέ τά πραγματικά αἰσθήματα, μέ τίς ἀληθινές σχέσεις τῶν ἀνθρώπων, μέ τήν πραγματικότητα. Εἶναι συνήθως ὑποκριτική καί ψεύτικη. Κάτω ἀπό τά χαμόγελα, τίς ὑποκλίσεις, τά χειροφιλήματα κρύβονται συνήθως ἔχθρες, μίση, ἀντιπάθειες καί ζηλοτυπίες.

Ὑπάρχει ὅμως καί ἡ χριστιανική εὐγένεια, γιά τήν ὁποία γράφει στή συνέχεια ὁ Ἀπόστολος: «Νά μή περιμένετε νά σᾶς δείξει πρῶτα ὁ ἄλλος τό σεβασμό καί τήν τιμή, ἀλλά νά τόν προλαμβάνετε σ’αὐτό. Νά δείχνετε δηλαδή σεῖς πρῶτα τήν τιμή καί τό σεβασμό στόν ἄλλο». Ἡ χριστιανική εὐγένεια εἶναι καρπός τῆς ἀγάπης. Ὁ χριστιανός δίνει τά πρωτεῖα τῆς τιμῆς στόν ἄλλον, γιατί ἔμαθε ν’ἀγαπάει τόν ἄλλον, γιατί πιστεύει, ὅτι  ὁ ἄλλος εἶναι «εἰκόνα τοῦ Θεοῦ», ἀδελφός τοῦ Χριστοῦ. Ἡ χριστιανική εὐγένεια εἶναι πηγαία, αὐθόρμητη, εἰλικρινής. Πηγάζει ἀπό μιά καρδιά πού ἀγαπάει καί ἐκφράζεται μέ ἁπλότητα καί εἰλικρίνεια.

Τόσο ἡ χριστιανική ἐλεημοσύνη ὅσο καί ἡ χριστιανική εὐγένεια εἶναι κοινωνικές ἀρετές. Συμβάλλουν στή δημιουργία μιᾶς καλύτερης κοινωνικῆς ζωῆς. Μέ ἄλλα λόγια ὁ χριστιανικός τρόπος ζωῆς ὠφελεῖ τούς ἀνθρώπους ὄχι μόνο πνευματικά, ἀλλά καί κοινωνικά. Τούς βοηθεῖ νά ζοῦν μιά ἀνώτερη καί καλύτερη κοινωνική ζωή, τήν ἀληθινή κοινωνικότητα σάν συνέπεια μιᾶς γνήσιας χριστιανικῆς ζωῆς. ΑΜΗΝ!

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου