Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2016



 ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑ
25 ΚΑΙ 26 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2016

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ  ΕΠΙ  ΤΗ  ΣΥΝΑΞΕΙ
ΤΗΣ  ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 
 ΤΗΣ  ΟΔΗΓΗΤΡΙΑΣ

















 Με κάθε   εκκλησιαστική  μεγαλοπρέπεια τελέσθηκαν οι ιερές ακολουθίες  στην ενορία μας,   την παραμονή και την ημέρα των Χριστουγέννων,  καθώς και  ο Πανηγυρικός Όρθρος και η Θεία Λειτουργία  τη Δευτέρα  26 Δεκεμβρίου 2016, εορτή επί τη συνάξει της Υπεραγίας Θεοτόκου  της Οδηγητρίας.
     Στις 26 Δεκεμβρίου πανηγυρίζεται η Σύναξη της Θεοτόκου, δηλαδή η συγκέντρωση των πιστών για την απόδοση τιμής στη Μητέρα του Σωτήρος.  Την ημέρα αυτή ανά την Ορθοδοξία τελείται Θεία Λειτουργία προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου.
       Η εικόνα της Παναγίας η οποία δεσπόζει εδώ και πάρα  πολλά χρόνια εντός του Ιερού μας Ναού είναι ολοφάνερη και θαυματουργή. Κόσμος πολύς προσήλθε την Δευτέρα το πρωί να λειτουργηθεί και να προσευχηθεί στην Υπεραγία Θεοτόκο. Μεταξύ αυτών και όλοι οι ανιοδιοτελείς συνεργάτες – καθηγηταί που προσφέρουν τις γνώσεις τους εις τους μαθητάς καθημερινά στο Κουκουνάρειο  Πνευματικό Κέντρο της ενορίας μας.
      Ο εφημέριος του Ιερού μας Ναού Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Ν. Φιλιππάκης φροντίζοντας τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια, λειτούργησε με ευλάβεια και κατάνυξη μαζί με τον πατήρ Αργύριο Μυλωνά και τον πατήρ Βασίλειο Μανάρα τέλεσαν την Πανηγυρική ημέρα.

“Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν ὑπερούσιον τίκτει,
καὶ ἡ γῆ τὸ Σπήλαιον, τῷ ἀπροσίτω προσάγει.
Ἄγγελοι μετὰ Ποιμένων δοξολογοῦσι.
Μάγοι δὲ μετὰ ἀστέρος ὁδοιποροῦσι.
Δι᾿ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη, Παιδίον νέον,
ὁ πρὸ αἰώνων Θεός!!!”
  
  Εις την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία έψαλλαν και οι μαθητές  της Βυζαντινής μουσικής του Κουκουναρείου Πνευματικού Κέντρου της ενορίας μας υπό την διεύθυνση  του Χοράρχου  τους και Πρωτοψάλτη του Ιερού Ναού κ. Θεοδώρου Κουτσούδη.

Στην ομιλία του  ο π. Βασίλειος απευθυνόμενος  στο εκκλησίασμα  τόνισε ότι θα πρέπει όλοι μας να βρισκόμαστε  κάτω από τη σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου για να μας βοηθάει και να μας σκεπάζει αυτές τις δύσκολες ημέρες που διανύομε. Μας ευχήθηκε και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά και υγιείς να ξαναεορτάσομε, προσκαλώντας όλους να παραβρεθούν  και να συμμετάσχουν εις την λατρευτικήν σύναξη  της 1ης Ιανουαρίου 2017  επί τη εορτή  της περιτομής του Ιησού Χριστού,  και του Αγίου Βασιλείου, όπου στο τέλος της Θείας Λειτουργίας θα ευλογήσει και θα κόψει την καθιερωμένη  Αγιοβασιλόπιττα.  
Την Θεία Λειτουργία έκλεισαν οι ιερείς, ψέλνοντας τα Απολυτίκια, και τα ωραιότατα μεγαλυνάρια της Υπεραγίας Θεοτόκου της Οδηγητρίας προστάτιδα του Ιερού μας Ναού κάνοντας το εκκλησίασμα να συγκινηθεί και να δακρύσει.


Απολυτίκια
«Η γέννησις Σου Χριστέ ο Θεός υμών
 ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως. 
Εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες υπό αστέρος
 εδιδάσκοντο.
 Σε προσκυνείν τον ήλιον της δικαιοσύνης
 και σε γιγνώσκειν εξ ύψους ανατολήν. Κύριε δόξα Σοι».

"Ὡς βρέφος βαστάζουσα, ἐν ταὶς ἀγκάλαις Ἁγνή, τὸν πάντων δεσπόζοντα, σάρκα λαβόντα ἔκ σοῦ, χαρᾶς ὤφθης πρόξενος,
 ὅθεν πᾶσα ἡ κτίσις, ἀνυμνεῖ χαρμοσύνως, 
σήμερον Θεοτόκε, τὴν φρικτήν σου λοχείαν πηγὴν γὰρ ἀθανασίας, κόσμω ἐκύησας."

Μεγαλυνάρια
«Ηκουσας Παρθένε εν Βηθλεέμ ύμνον των Αγγέλων και ποιμένων μακαρισμόν νύν εν Λατομίω
 των Ορθοδόξων αίνον ούς άγεις προς τον πλάστην ως Οδηγήτρια.

Αλαλα τα χείλη των ασεβών την μη προσκυνούντων
την εικόνα σου την σεπτήν την ιστοριθείσα
 υπό του αποστόλου Λουκά ιεροτάτου την Οδηγήτριαν».   
  
       Με την καθοδήγηση και την επίβλεψη του εφημερίου μας, όλα προετοιμάστηκαν  όσο το δυνατόν καλύτερα εντός και εκτός του Ιερού Ναού. Η καθαριότητα, ο στολισμός,  το αμέριστο ενδιαφέρον του για την εκκλησία μας, δίνει την απαιτούμενη ζωντάνια  που χρειάζεται κάθε ενορία.
      Αρκετές ημέρες πριν  γυναίκες της ενορίας με πρόγραμμα και με προθυμία βοήθησαν στον καθαρισμό, ευπρεπισμό και στολισμό του Ιερού Ναού.
Επίσης ο ιερέας μας τόνιζε καθημερινά καλά και ευλογημένα αυτά που προσφέρετε για τον Ιερό μας Ναό αλλά κυρίως να γνωρίζετε τούτο: δεν αρκούν  όλες αυτές οι προετοιμασίες και κυρίως ο χριστουγεννιάτικος  διάκοσμος  του σπιτιού μας  και οι προετοιμασίες για τα ρεβεγιόν  πρέπει με όλα αυτά να έχομε και στο μυαλό μας να καθαρίσομε τις ψυχές μας από τα καθημερινά αμαρτήματά μας με το μυστήριο  της Ιεράς Εξομολογήσεως, κυρίως αυτές τις άγιες ημέρες. Για να προσέλθομε ψυχικά και σωματικά καθαρή την καρδία να συμμετέχομε των αχράντων μυστηρίων με φόβο Θεού.

     Μετά το πέρας της Πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας ένα ζεστό ρόφημα με διάφορα γλυκίσματα περίμενε όλο το εκκλησίασμα στο Κουκουνάρειο Πνευματικό Κέντρο.
      Ευχόμαστε και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά να  περάσομε ένα ευλογημένο δωδεκαήμερο.

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2016


ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΑΡ. 26

E-mail Εκτύπωση PDF

LOGOTYPO

        Πρωτ. 2789
Ἀριθμ.
        Διεκπ. 1617
ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
ΑΡ. 26
Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον
καί τόν εὐσεβῆ λαόν
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ» (Λουκᾶ β΄, 14)
Χριστιανοί μου!
 Σήμερα μιλοῦν οἱ ἄγγελοι. Αὐτοί ὑποδεικνύουν τί πρέπει νά κάνουμε. Οἱ ἄνθρωποι ἀνταποκρινόμεθα καί δοξάζουμε τόν Θεό. Καί γύρω ἀπό τόν οὐράνιο ἀγγελιοφόρο, συνάγονται πλῆθος ἄγγελοι, προφέροντας τήν χαρούμενη εἴδηση τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ καί δοξάζοντας τόν Θεό. Τόσο δυνατά, ὥστε νά ἀντηχοῦν τά οὐράνια δώματα καί τά πέρατα τῆς γῆς, νά ἑνώνεται ἡ φωνή τῶν ἀνθρώπων μέ τήν φωνή τῶν ἀγγέλων.
Τό ἀγγελικό ἰδίωμα εἶναι μέν σύντομο, ἀλλ' ὅμως πλῆρες νοήματος. Ἀναγγέλει ἕνα θαυμαστό γεγονός, πού μᾶς ὠθεῖ νά συλλογιστοῦμε καί νά μελετήσουμε. Νά ἀφυπνισθεῖ ὁ θαυμασμός μας, ὅπως ὁ Δαβίδ, πού γρηγοροῦσε ψάλλοντας τήν μεγαλοσύνη τοῦ Θεοῦ, εὕρισκε ἀπαραίτητο νά ἀφυπνίσει καμιά φορά τούς ὕμνους του: «Ἀφυπνίσου, δόξα μου!». Κι ἐμεῖς μελετώντας τήν δόξα τοῦ Θεοῦ στή γέννηση τοῦ Σωτῆρα μας, νά ἀφυπνίσουμε τήν δόξα μας ἤ τόν ζῆλο μας γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ.
«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ».
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ Θεός ἀπολάμβανε αἰώνια τήν μεγαλοπρέπεια τῆς δόξας Του. Κατά τήν ἔκφραση ἑνός μάρτυρα, πού οἱ οὐρανοί ἀνοίχτηκαν στά μάτια του, εἶναι «ὁ Θεός τῆς δόξης». Ἡ δόξα συνάπτεται μέ τό ἴδιο τό Ὄνομα τοῦ Θεοῦ, μέ τήν ἴδια τήν οὐσία Του. Ἡ δόξα εἶναι ἡ ἀποκάλυψη, ἡ φανέρωση, ἡ ἀντανάκλαση, τό ἔνδυμα τῆς ἔσω τελειότητος. Ὁ Θεός ἀποκαλύπτεται στόν Ἑαυτόν Του διαιωνίως μέ τήν ἀίδιον γέννηση τοῦ ὁμοουσίου Υἱοῦ Του καί μέ τήν ἀίδιον ἐκπόρευση τοῦ ὁμοουσίου Ἁγίου Πνεύματός Του. Ἡ ἑνότητα μέσα στήν Ἁγία Τριάδα ἀστράφτει ἀπό οὐσιαστική δόξα, ἄφθαρτη καί ἀκίνητη. Ὁ Θεός Πατήρ εἶναι  «ὁ πατήρ τῆς δόξης». Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ εἶναι «ἀπαύγασμα τῆς δόξης αὐτοῦ» καί ὁἼδιος εἶχε τήν δόξα «πρό τοῦ τόν κόσμον εἶναι παρά σοί». Κατά τόν ἴδιο τρόπο τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ εἶναι «πνεῦμα δόξης». Μέσα σέ αὐτή τήν καθαρή, ἐνυπάρχουσα δόξα, ὁ Θεός ζεῖ σέ πλήρη μακαριότητα, πάνω ἀπό κάθε δόξα, χωρίς νά ἔχει τήν ἀνάγκη κανενός μάρτυρα, χωρίς νά ἐπιδέχεται καμιά μοιρασιά. Καθώς ὅμως, μέσα στό ἔλεος καί τήν ἄπειρη ἀγάπη Του, ἐπιθυμεῖ νά μεταδώσει τήν μακαριότητά Του, νά κάνει νά ὑπάρξουν εὐδαίμονες κοινωνοί τῆς δόξας Του, διεγείρει τίς ἄπειρες τελειότητές Του καί αὐτές ἀποκαλύπτονται μέσα στά δημιουργήματά Του. Ἡ δόξα Του φανερώνεται στίς οὐράνιες δυνάμεις, ἀντανακλᾶ μέσα στόν ἄνθρωπο, ντύνεται τήν λαμπρότητα τοῦ ὁρατοῦ κόσμου. Τήν προσφέρει, καί αὐτοί, πού τούς καθιστᾶ κοινωνούς, τήν δέχονται, στή συνέχεια ἐπιστρέφει σέ Αὐτόν, καί σέ αὐτή τήν ἀέναη ἀνακύκλωση τῆς θείας δόξης συνίσταται ἡ εὐδαιμονία, ἡ μακαριότητα τῶν δημιουργημάτων.
Ἔτσι τά Χερουβείμ στέκονται μπροστά στό θρόνο τοῦ Θεοῦ, περιβεβλημένα τήν πληρότητα τῆς δόξας Του, ἀναβοῶντας πρός τιμήν τῆς ὑπεραγίας Τριάδος «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος, Κύριος Σαβαώθ». Κατακαλύπτουν τό πρόσωπό τους μέ τίς φτεροῦγες τους, γιατί ἡ δόξα πού ἀπορρέει ἀπό τόν Θεό εἶναι «Φῶς ἀπρόσιτον», ἀκόμη καί γιά τά οὐράνια δημιουργήματα. Ἔτσι κι ὁ ἄνθρωπος, στήν πρωτόπλαστή του κατάσταση, ἦταν «εἰκών καί δόξα τοῦ Θεοῦ» καί ὄντας χωρίς ἐνδύματα, εἶχε ἄγνοια τῆς γυμνότητός του, διότι ἔνδυμά του εἶχε αὐτή τήν δόξα. Κατά ἀνάλογο τρόπο καί «οἱ οὐρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ».
 Ὅμως, ἄν ἡ θεία δόξα ἐνοικεῖ στόν Θεό προαιώνια, ἐάν φανερώνεται ἀκόμη καί στά δημιουργήματά Του καί τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, ἀπό πολύ καιρό καί ἀδιάκοπα, γιά ποιό λόγο, ὅταν γεννιέται ὁ Χριστός, ὁ οὐρανός διακηρύσσει τήν δόξα τοῦ Θεοῦ μέ τρόπο ἐξαιρετικό σάν κάτι πρωτοφανέρωτο; Γιατί ἐδῶ ὑπάρχει δόξα καί μυστήριο, μιά δόξα κρυμμένη μέσα στό μυστήριο, ἕνα μυστήριο πού ἀποκαλύπτεται μέσα στή δόξα.
 Ὁ ἄνθρωπος ἔσπασε μέσα του τόν αἰώνιο κύκλο τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἀποφάσισε νά μή τήν ἐπιστρέφει στό Θεό, ἀλλά νά τήν σφετερίζεται μέ τήν ἐλπίδα νά καταστεῖ,  κατά τήν ὑπόσχεση τοῦ πειραστῆ, ὡς Θεός. Ἀπό αὐτό προῆλθε στόν πνευματικό ἄνθρωπο κάτι ἀνάλογο μέ αὐτό πού συμβαίνει στόν σωματικό ἄνθρωπο, ὅταν σταματᾶ ἡ κυκλοφορία τοῦ αἵματος. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πνευματικά νεκρός ὡς πρός τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ. Καθώς ὅμως ἡ θεία δόξα διαδόθηκε σέ ὁλόκληρο τόν ἐπίγειο κόσμο, κυρίως ἀπό τόν ἄνθρωπο, ἀντανακλώμενη μέσα του ὅπως σέ θεία εἰκόνα, κατά συνέπεια, ἀπό τότε πού κρύφτηκε ἀπό τά μάτια τοῦ ἀνθρώπου, δέν ἀνταυγάζεται πιά σέ ὅλο τόν κόσμο, ὅπως στήν ἀρχή! Παρ' ὅλο πού ὁ Ψαλμωδός, ἔχοντας καθάρει τήν καρδιά καί τίς αἰσθήσεις του, ἀκούει τούς οὐρανούς νά «διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ», ἡ ἀντήχηση δέν εἶναι τόσο ἔντονη καί τόσο ὑπέροχη, ὅπως στήν ἀρχή. Αὐτό τό θλιβερό σκοτείνιασμα τῆς θείας δόξας μέσα στόν κόσμο, οἱ ἄνθρωποι, τυφλωμένοι ἀπό τήν ἁμαρτία, τό ὑλοποίησαν ἔκτοτε ἀφήνοντας ὅλες τους τίς ἐπιθυμίες καί ὅλες τίς σκέψεις νά ἀπορροφηθοῦν ἀπό τήν κτίση καί «ἤλλαξαν τήν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καί πετεινῶν καί τετραπόδων».
 Ὁ Θεός τῆς δόξας, γνωρίζοντας ὅτι χωρίς τήν δόξα Του δέν νοεῖται εὐτυχία γιά τά δημιουργήματά του, θέλησε νά τήν ἐπαναφέρει ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους. Ἀπό τήν στιγμή πού ὁ ἄνθρωπος ἀποκλείσθηκε ἀπό τήν θεία δόξα, ὁ Θεός τόν ἀνεζήτησε γιά νά τήν ἐπαναφέρει: «Ἀδάμ, ποῦ εἶ;». Ἀλλά ὁ ἁμαρτήσας δέν μπόρεσε νά ἀντέξει τή θέα αὐτῆς τῆς δόξας, τράπηκε σέ φυγή καί κρύφτηκε ἀπό προσώπου γῆς. Τότε ὁ Θεός γιά νά καταστήσει προσιτή στούς ἀνθρώπους τήν δόξα Του, τήν ἔντυσε μερικές φορές μέ τήν μορφή τῶν ἀγγέλων Του. Αὐτές οἱ ἐμφανίσεις τρόμαξαν τήν ἀνθρώπινη φύση, ἡ ὁποία δέν μπόρεσε ἔτσι νά γίνει κοινωνός θείας δόξης «Καί εἶπε Γεδεών· ἆ, Κύριε μου, Κύριε, ὅτι εἶδον τόν ἄγγελον Κυρίου πρόσωπον πρός πρόσωπον!». «Καί εἶπε Μανωέ πρός τήν γυναῖκα αὐτοῦ: θανάτῳ ἀποθανούμεθα, ὅτι Θεόν εἴδομεν».
 Ὁ λαός τοῦ Ἰσραήλ, ὅσο κι ἄν ἦταν προετοιμασμένος, ἀπό τόν Μωϋσῆ, καθ' ὑπαγόρευσιν τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ, γιά τή φανέρωση τῆς δόξας στό Σινᾶ, δέν μπόρεσε οὔτε ἀπό μακριά νά ἀντέξει αὐτή τή φανέρωση καί εἶπε στό Μωϋσῆ «λάλησον σύ ἡμῖν, καί μή λαλείτω πρός ἡμᾶς ὁ Θεός, μή ἀποθάνωμεν».
 Ἀλλ' ὅμως ὁ Θεός, ἀστείρευτος σέ μέσα εὐσπλαχνίας καί σωτηρίας, θέλοντας νά ἐπαναφέρει στόν ἄνθρωπο τήν ἐλπίδα τῆς δόξας Του, καί ἐπειδή ὁ ἄνθρωπος δέν τολμοῦσε νά πλησιάσει τόν Θεό καί νά ἔλθει σέ κοινωνία μέ τή δόξα Του, ὁ Θεός πλησίασε τόν ἄνθρωπο καί ἦλθε σέ κοινωνία μέ τήν πτώση του. Γιά νά μήν ἀποφεύγει πιά ὁ ἁμαρτωλός τή θεία παρουσία, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἦλθε σέ αὐτόν, ντυμένος «ἐν ὁμοιώματι σαρκός ἁμαρτίας». Γιά νά μή μείνει τό ἀνάπηρο δημιούργημα ἔξω ἀπό τή δόξα τοῦ παντοδύναμου Δημιουργοῦ, Αὐτός δέν «ἐνεδύθη πιά ἐξομολόγησιν καί μεγαλοπρέπειαν», ἀλλά μέ τήν μορφή παιδίου σπαργανομένου φτωχικά.
Ἡ θεότητα εἰσῆλθε στήν ἀνθρωπότητα, «πάντα ἡμῖν τῆς θείας δυνάμεως αὐτοῦ τά πρός ζωήν καί εὐσέβειαν δεδωρημένης». Γιά τό λόγο αὐτό ἡ ἀδυναμία μας πληροῦται μέ θεία δύναμη, τό ψέμα μας τό σβήνει ἡ θεία ἀλήθεια. Ἀκόμη καί ἡ ἀπώλεια τῆς θείας δόξας, μᾶς κάνει νά βρίσκουμε τήν ἐλπίδα της καί ὅταν ἡ δόξα αὐτή θά ἀποκαλυφθεῖ δέν θά μᾶς καταθαμβώσει, δέν θά μᾶς τρομάξει, δέν θά μᾶς ἐξουθενώσει. Ἀλλά καθώς θά ὑψωθεῖ ἀπό πάνω μας, θά καταυγάσει τόν κόσμο, μέσα στόν ὁποῖο ἐμεῖς τή βυθίσαμε στή σκοτεινιά. «Ὅτι Ἰησοῦς Χριστός ἐν ὑμῖν ἐστιν», κατά τή διαβεβαίωση τοῦ Ἀποστόλου.
Ἰδού τό ἔνδοξο μυστήριο τῆς δόξας αὐτῆς τῆς ἡμέρας! Οἱ οὐράνιοι διάκονοι τοῦ φωτός εἶδαν πρίν ἀπό μᾶς τήν αὐγή αὐτῆς τῆς δόξας καί ἀμέσως μᾶς εἰδοποίησαν ἀναβοῶντας «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ!» Τώρα πιά δέν πρόκειται γιά τήν αὐγή, ἀλλά γιά τό καταμεσήμερο αὐτῆς τῆς δόξας: ἡ δική μας δόξα ὑψώνεται, ἀνέρχεται μέ τή σειρά της στούς κατοίκους τῶν οὐρανῶν, ἀνεβαίνει μέσα ἀπό τίς καρδιές μας μεταφέροντας τήν ἀγαλλίασή Τους, ἕως τόν ἴδιο τό θρόνο τοῦ Ὑψίστου: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ!».
Χριστιανοί μου! Οἱ ἄγγελοι ψάλλουν στό Θεό αὐτό τόν ἐπινίκιο ὕμνο γιά νά Τόν δοξάσουν, ὄχι γιά τή σωτηρία τους, ἀλλά γιά τή δική μας. Μέ περισσότερη ζέση ὀφείλουμε νά Τόν δοξάσουμε ἐμεῖς! Ποιός θά μᾶς δώσει μιά σπίθα τῆς θεϊκῆς φωτιᾶς τῆς ἀγάπης τῶν ἀγγέλων γιά τόν Θεό, νά ἀνάψουμε τίς καρδιές μας, νά ψάλλουμε καί ἐμεῖς τόν ἀγγελικό ὕμνο, ἀδιάλειπτα καί ἀτελεύτητα; Ὁ κόσμος ἑτοιμάζεται νά καταπνίξει μέσα στή ψυχή μας τήν ἠχώ τοῦ ἀγγελικοῦ ὕμνου μέ τίς θορυβώδεις γιορτές του, μέ τίς ἐπιπόλαιες διαχύσεις του, μέ τά τραγούδια του, πού διαφθείρουν τήν καθαρότητα τοῦ πνεύματος, «μήποτε βαρηνθῶσιν ὑμῶν αἱ καρδίαι ἐν κραιπάλῃ καί μέθῃ».
Ἄς συνεχίζουμε νά εὐφραίνουμε τόν Θεό σωτῆρα μας μέ τίς πράξεις μας καί στίς οἰκίες μας, ὅπως Τόν δοξάσαμε μέ τά λόγια μας στήν Ἐκκλησία. «Τούς δοξάζοντάς με δοξάσω καί ὁ ἐξουθενῶν με ἀτιμασθήσεται». Ἄς Τόν δοξάζουμε. «Δότε δόξαν τῷ Θεῷ!». «Δοξάσατε τόν Θεόν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καί ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν! ». Ἀμήν.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2016
Μέ πατρικές εὐχές
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ  ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ  ΜΑΡΚΟΣ

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

E-mail Εκτύπωση PDF

OIKOUMENIKOPATRIARXIO

Ἀριθμ. Πρωτ. 1297
 
ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ
 
+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
 ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ
ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
* * *
"Χριστοῦ δ᾿ ἐνανθρώπησις, ἄλλη μοι πλάσις".

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ πεφιλημένα,
 
Ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν τὸν ἐν Τριάδι Θεόν, τὸν ἀξιώσαντα ἡμᾶς καὶ ἐφέτος νὰ φθάσωμεν εἰς τὴν μεγάλην ἑορτὴν τῆς ἐν "Βηθλεὲμ τῇ μικρᾷ" κατὰ σάρκα Γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ Πατρός.
Ἑορτάζει ἐν χαρᾷ πεπληρωμένῃ ἡ Ἁγία Ἐκκλησία, ἧς "σάρκα ἀνέλαβεν" ὁ Χριστὸς σαρκωθείς, καταστήσας αὐτὴν "κόσμον τοῦ κόσμου". Σκιρτᾷ διὰ τὰς θείας εὐλογίας ὄχι μόνον σύνολον τὸ ἀνθρώπινον γένος, ἀλλὰ "πᾶσα ἡ κτίσις". "Τὰ σύμπαντα σήμερον χαρᾶς πληροῦνται˙ Χριστοῦ τεχθέντος ἐκ τῆς Παρθένου".
Ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ "πρῶτον ἀκίνητον"τῶν Ἀρχαίων, ὁ Θεὸς ἡμῶν εἶναι καθ᾿ ἑαυτὸν κοινωνία ἀγάπης καὶ κινεῖται ἐν χρόνῳ ἀγαπητικῶς πρὸς τὸν ἄνθρωπον καὶ τὸν κόσμον. "Ἐν τούτῳ ἐστὶν ἡ ἀγάπη, οὐχ ὅτι ἡμεῖς ἠγαπήσαμεν τὸν Θεόν, ἀλλ᾿ ὅτι αὐτὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς".
Ὁ προαιώνιος Λόγος τοῦ Πατρός, ὁ ὁποῖος ἔδωκεν εἰς τὸν ἄνθρωπον τὸ "εἶναι", χαρίζεται εἰς αὐτὸν διὰ τῆς Ἐνανθρωπήσεώς Του τὸ "εὖ εἶναι". "Τοῦτό ἐστιν ἡμῖν ἡ πανήγυρις, τοῦτο ἑορτάζομεν σήμερον, ἐπιδημίαν Θεοῦ πρὸς ἀνθρώπους, ἵνα πρὸς Θεὸν ἐκδημήσωμεν, ἢ ἐπανέλθωμεν..., ἵνα τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον ἀποθέμενοι τὸν νέον ἐνδυσώμεθα, καὶ ὥσπερ ἐν τῷ Ἀδὰμ ἀπεθάνομεν οὕτως ἐν τῷ Χριστῷ ζήσωμεν, Χριστῷ καὶ συγγεννώμενοι καὶ συσταυρούμενοι καὶ συνθαπτόμενοι καὶ συνανιστάμενοι". Εἰς πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον εἶναι πλέον ἀνοικτὴ ἡ ὁδὸς τῆςκατὰ χάριν Θεώσεως. Ὅλοι εἴμεθα "Θεοῦ χωρητικοί". "Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ˙ πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ".
Δυστυχῶς, τὸ Εὐαγγέλιον τῶν Χριστουγέννων κηρύσσεται καὶ πάλιν εἰς ἕνα κόσμον, ὅπου ἠχεῖ ἡ κλαγγὴ τῶν ὅπλων, ὅπου ἀσκεῖται ἀπρόκλητος βία εἰς βάρος ἀτόμων καὶ λαῶν, ὅπου κυριαρχεῖ ἀνισότης καὶ κοινωνικὴ ἀδικία. Ἀφόρητος εἶναι ἡ κατάστασις εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκονται τὰ ἀναρίθμητα παιδία, θύματα πολεμικῶν συγκρούσεων, ἐκρύθμων καταστάσεων, ποικιλωνύμων ἐκμεταλλεύσεων, διωγμῶν καὶ διακρίσεων, πείνης, πενίας καὶ ἐπωδύνων στερήσεων.
Κατὰ τὸν παρελθόντα Ἀπρίλιον εἴχομεν τὴν εὐκαιρίαν, μετὰ τοῦ Ἁγιωτάτου Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου καὶ τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Ἱερωνύμου, νὰ διαπιστώσωμεν ἰδίοις ὄμμασιν ἐν Λέσβῳ τὰς περιπετείας τῶν προσφύγων καὶ τῶν μεταναστῶν καὶ ἰδίως τὰ ὀξέα προβλήματα τῶν ταλαιπωρημένων παιδίων, τῶν ἀθώων καὶ ἀνυπερασπίστων θυμάτων τῆς πολεμικῆς βίας, τῶν φυλετικῶν καὶ θρησκευτικῶν διακρίσεων καὶ τῆς ἀδικίας, ὁ ἀριθμὸς τῶν ὁποίων αὐξάνει συνεχῶς.
Ἡ ἑορτὴ τοῦ νηπιάσαντος δι᾿ ἡμᾶς Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ παιδίου Χριστοῦ, τὸν ἀφανισμὸν τοῦ ὁποίου ζητεῖ ἡ κοσμικὴ ἐξουσία συμφώνως πρὸς τὸν Εὐαγγελιστὴν Ματθαῖον, εἶναι ὑπόμνησις καὶ κλῆσις νὰ μεριμνήσωμεν διὰ τὰ παιδία, νὰ προστατεύσωμεν τὰ εὐάλωτα αὐτὰ θύματα καὶ νὰ σεβασθῶμεν τὴν ἱερότητα τῆς παιδικῆς ἡλικίας.
Τὰ παιδία καὶ αἱ εὐαίσθητοι ψυχαί των ἀπειλοῦνται βεβαίως καὶ εἰς τὰς χώρας τοῦ ἀνεπτυγμένου οἰκονομικῶς καὶ σταθερωτέρου πολιτικῶς κόσμου, ἀπὸ τὴν μεγάλην κρίσιν τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογενείας, ἀπὸ ποικιλομόρφους παρεμβάσεις καὶ τὴν ἄσκησιν σωματικῆς καὶ ψυχικῆς βίας. Ἀλλοιώνεται ἡ παιδικὴ ψυχὴ ἐκ τῆς καταλυτικῆς ἐπιρροῆς τῶν ἠλεκτρονικῶν μέσων καὶ ἰδίως τῆς τηλεοράσεως καὶ τοῦ διαδικτύου εἰς τὴν ζωήν των καὶ ἀπὸ τὴν ριζικὴν ἀλλαγὴν τοῦ ἐπικοινωνιακοῦ περιβάλλοντος. Ὁ ἄκρατος οἰκονομισμὸς τὰ μετατρέπει ἐνωρὶς εἰς καταναλωτὰς καὶ ὁ εὐδαιμονισμὸς ἐξαφανίζει ταχύτατα τὴν παιδικὴν ἀθωότητα.
Ἐν ὄψει τῶν κινδύνων αὐτῶν ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀπευθυνθεῖσα "μετ᾿ ἰδιαιτέρας ἀγάπης καὶ στοργῆς" πρὸς τὰ παιδία καὶ τοὺς νέους, ἀναφέρει ἐν τῇ Ἐγκυκλίῳ αὐτῆς  τὰ ἑξῆς: "Μέσα εἰς τὸν κυκεῶνα τῶν ἀλληλοαναιρουμένων ὁρισμῶν τῆς ταυτότητος τῆς παιδικῆς ἡλικίας, ἡ ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία προβάλλει τὰ Κυριακὰ λόγια, "ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν" καὶ τὸ "ὅς ἐὰν μὴ δέξηται τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον, οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν", ὡς καὶ ὅσα ἀναφέρει ὁ Σωτὴρ ἡμῶν δι᾿ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι "κωλύουν"  τὰ παιδία νὰ Τὸν πλησιάσουν καὶ δι᾿ ὅσους τὰ "σκανδαλίζουν".
Τὸ μυστήριον τῶν Χριστουγέννων συμπυκνοῦται εἰς τοὺς λόγους τοῦ Κοντακίου τῆς ἑορτῆς "Δι᾿ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός". Ὁ Θεὸς Λόγος ὡς παιδίον καὶ τὸ παιδίον ὡς Θεὸς ἀποκαλύπτεται εἰς ἀνθρώπους μὲ "καθαρὰν καρδίαν" καὶ μὲ τὴν ἁπλότητα τοῦ παιδίου. Τὰ παιδία κατανοοῦν ἀληθείας, τὰς ὁποίας "οἱ σοφοὶ καὶ οἱ συνετοὶ" ἀδυνατοῦν νὰ προσεγγίσουν. "Ἀπὸ παιδιὰ καὶ μόνον φτιάχνεις Ἱεροσόλυμα", σημειώνει ὁ Ἐλύτης εἰς τὸ "Ἐκ τοῦ πλησίον".
 Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ,
 Ἀπευθύνομεν ἔκκλησιν πρὸς πάντας, νὰ σέβωνται τὴν ταυτότητα καὶ τὴν ἱερότητα τῆς παιδικῆς ἡλικίας. Ἐνώπιον τῆς παγκοσμίου προσφυγικῆς κρίσεως, ἡ ὁποία θίγει κατ᾿ ἐξοχὴν τὰ δικαιώματα τῶν παιδίων, ἐνώπιον τῆς μάστιγος τῆς παιδικῆς θνησιμότητος, τῆς πείνης, τῆς παιδικῆς ἐργασίας, τῶν σωματικῶν κακώσεων καὶ τῆς ψυχολογικῆς βίας, ἀλλὰ καὶ τῶν κινδύνων ἀλλοιώσεως τῆς παιδικῆς ψυχῆς λόγῳ τῆς ἀνεξελέγκτου ἐκθέσεώς των εἰς τὴν ἐπιρροὴν τῶν συγχρόνων ἠλεκτρονικῶν μέσων ἐπικοινωνίας καὶ τῆς καθυποτάξεως αὐτῶν εἰς τὸν καταναλωτισμόν, ἀνακηρύσσομεν τὸ 2017 Ἔτος προστασίας τῆς ἱερότητος τῆς παιδικῆς ἡλικίας, καλοῦντες πάντας νὰ ἀναγνωρίζουν καὶ νὰ σέβωνται τὰ δικαιώματα καὶ τὴν ἀκεραιότητα τῶν παιδίων.
Ὅπως τονίζεται εἰς ἕτερον σπουδαῖον κείμενον τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, μὲ τὸν λόγον αὐτῆς, δὲν ἀποβλέπει πρωτίστως «εἰς τὸ νὰ κρίνῃ καὶ νὰ καταδικάσῃ τὸν κόσμον», ἀλλὰ εἰς τὸ νὰ προσφέρῃ εἰς αὐτὸν ὡς ὁδηγὸν τὸ Εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τὴν ἐλπίδα καὶ βεβαιότητα ὅτι τὸ κακόν, ὑπὸ οἱανδήποτε μορφήν, δὲν ἔχει τὸν τελευταῖον λόγον εἰς τὴν ἱστορίαν καὶ δὲν πρέπει νὰ ἀφεθῇ νὰ κατευθύνῃ τὴν πορείαν της».
Προσκυνοῦντες ἐν ταπεινώσει καὶ κατανύξει τὸν Σωτῆρα ἡμῶν, ὅστις ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους, καὶ ἀνυμνοῦντες ᾄσμασιν ἐνθέοις τὸ μέγεθος τῆς περὶ ἡμᾶς θείας Οἰκονομίας, κλίνοντες τὸ γόνυ ἐνώπιον τῆς βρεφοκρατούσης Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀπευθύνομεν ἐκ τοῦ ἀκοιμήτου Φαναρίου τὸν ἑόρτιον χαιρετισμὸν «Χριστὸς γεννᾶται˙δοξάσατε. Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν˙ ἀπαντήσατε» πρὸς τὰ μακρὰν καὶ τὰ ἐγγὺς τέκνα τῆς Κωνσταντινουπολίτιδος Ἐκκλησίας καὶ ἀποστέλλομεν πρὸς αὐτὰ τὰς πατρικὰς εὐχὰς καὶ τὴν Πατριαρχικὴν ἡμῶν εὐλογίαν. «Ἐνδυναμούμενοι ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», ἂς ἀγωνισθῶμεν ἅπαντες ἐν ὁμοψυχίᾳ, ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς καινῆς ἐν Ἐκκλησίᾳ ζωῆς, τηροῦντες ὅσα ἐνετείλατο ἡμῖν ὁ Κύριος, ὁ ὢν μεθ᾿ ἡμῶν «πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος».
Χριστούγεννα‚βις΄
† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διά πυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης πάντων ὑμῶν
ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016

ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2016

Η  ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΤΟΥ ΦΙΛΟΠΤΩΧΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ
ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΛΑΤΟΜΙΤΙΣΣΗΣ 



Η κοινωνία μας  είναι δυστυχώς γεμάτη από αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας, για τους οποίους η εκκλησία μας πονά και νοιάζεται. Στην ενορία μας λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια το Φιλόπτωχο Ταμείο, το οποίο βοηθά με πραγματική αγάπη τους φτωχούς, αρρώστους, ανέργους, αστέγους  αδελφούς μας, τόσο κατά τις ημέρες των εορτών, όσο και καθ’ όλο το έτος προσφέροντάς τους οικονομική ενίσχυση όσο αυτό είναι δυνατόν.
       Δύσκολο το έργο της προσφοράς και δυστυχώς αυξάνονται όλο και περισσότερο οι ανάγκες για να επουλωθούν οι πληγές της φτώχειας, της  δυστυχίας, της αρρώστιας, της μοναξιάς.
       Καθημερινά πολλά και σοβαρά θέματα απασχολούν τους υπεύθυνους του Φιλοπτώχου Ταμείου μας που με πολύ αγάπη και σοβαρότητα προσπαθούν να δώσουν λύσεις στα προβλήματα των αναξιοπαθούντων συμπολιτών μας.
       Ετσι λοιπόν  και φέτος  με την ευκαιρία της γιορτής  των Χριστουγέννων, η ενορία μας, στάθηκε δίπλα  στη φτώχεια, στην αγωνία και  τον πόνο των  πολλών ενοριτών   μας και μη, που αντιμετωπίζουν εφιαλτικές καταστάσεις και  τους ανακούφισε με τρόφιμα  και με  χρήματα,  που τους  πρόσφερε.
    Oλα γίνονται με την χάρη του Θεού, τα προσφέρομε με απόλυτο σεβασμό, διάκριση και Αγάπη προς τους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας, σε μια εποχή απομόνωσης και ατομισμού, το αγκάλιασμα  της  φτώχειας,  της αγωνίας και  του πόνου του διπλανού μας είναι  υποχρεώσή μας.
      Ευχαριστούμε όλους, επώνυμους και ανώνυμους που έστω και από το υστέρημά τους, ενισχύουν το Ενοριακό Φιλόπτωχο Ταμείο και τους ευχόμεθα ο Θεός να τους ανταμείβει δια πρεσβειών της Υπεραγίας  Δεσποίνης ημών Θεοτόκου προστάτιδος της ενορίας μας.
    Ευχόμαστε τα Χριστούγεννα και ο Νέος Χρόνος να φέρουν την αγάπη και την ειρήνη σε όλο τον κόσμο.
Καλό και ευλογημένο Δωδεκαήμερο.